Tam Bir Şehirli Yaklaşımı
1453,
Konstantinopol

Bir savaşta insan sadece kendi teknolojisinin durumunu değil,
rakibinin de hangi yeni teknolojileri karşısına çıkarabileceğini hesaplamalıdır.
Konstantinopol şehri yedi yüzyıldan daha uzun bir süre İslam dünyasının saldırısına uğramıştır.
Önce 7. ve 9. yüzyıllar arasında Araplar, sonra da 12. yüzyılda bölgeye gelen Türkler. Şehri
kurtaran o gün için ileri teknoloji sayılabilecek Rum Ateşiydi. Neft ve ziftten oluşan bir karşımdı
bu. O günün napalm bombası diyebileceğimiz formülü saklı olan bu gizli madde gemilere
yükleniyor ve bronz bir toptan ateşleniyordu.

Elli metreden daha geniş bir alan
içerisinde tahtadan yapılmış hiçbir gemi yaklaşamıyordu. Buna benzer alev atan mancınıklar da
kale duvarlarında sabit bir biçimde duruyorlardı. Böylece yedi yüzyıl boyunca şehir saldırılara
göğüs gerebilmişti. İmparatorluğun geri kalanı parça parça elden çıktıysa bile şehir
Bizans'ın elindeydi.

15. yüzyıl başlarında Roma İmparatorluğu'ndan
geriye kalan bu şehir ve birkaç küçük Ege adaşıydı. 1451'de daha sonra
"Fatih" unvanını alan II. Mehmet tahta geçti ve yedi yüzyıllık amacı
gerçekleştireceğine ant içti. Güçlü Konstantinopol şehri Osmanlı kılıcına boyun eğecekti.
Mehmet, kenti alma konusunda parlak fikirlerle gelen herkesin Hıristiyan, Müslüman ya da
Musevi olmasını önemsemeksizin ödüllendirileceği haberini her yere saldı.

Top
yapımındaki yeniliklerin yaygınlaşması henüz birkaç nesillik bir olaydı. Önceki toplar küçüktü,
yararsızdı ve hedefi tutturamıyordu. Ancak kısa bir mesafe içinde isabet sağlayabiliyorlardı.
Barut zamansız patlayabilirdi, tehlikeliydi ve içindeki kömür, sülfür gibi maddeler nakliye
sırasında ayrılıyordu. Bunları bir arada tutmak için geliştirilen teknikler henüz piyasada değildi.


Dolayısıyla bu yeni silah sistemi çok ses çıkaran bir oyuncaktan daha fazlası gibi
gözükmüyordu. Aslında Wright Kardeşlerin yaptığı ilk uçak da tehlikeli bir uçurtmaydı ancak
arkasından gelen Messerschmitt ve Spitfire'lar çok şeyi değiştirdi.
Macaristan hükümdarı Urban toplara bayılırdı. Barutun zamansız patlaması ve isabet
sorunlarına bir çare bulmayı başardı. Eğer topların boyutu ve güçleri artırılırsa doğru yere isabet
etmesinin çok önemi kalmayacaktı. Devasa büyüklükteki top mermisi nereye düşerse düşsün
büyük bir alana zarar verecekti. Hayallerindeki silah tam bir canavardı, bir tondan daha ağır ve
120 cm. çapındaki bir top mermisini atabilecek bir top. Bu süper topu destekleyecek 90 cm.
çaplı mermi atabilen küçük toplar, küçük taşlarla yüklü mancınıklar kuşatılmış bir şehirden
gelebilecek her türlü saldırıya karşı bu büyük topu da koruyabilirdi.

Bu silahların
imal edilmesinin büyük bir paraya mal olacağını söylemeye gerek yok. Süper silah beraberinde
büyük bir asker gücü ve yüzlerce ton barut gerektirecekti.

Urban bu silahın zafer
kazandıracağını biliyordu ve iyi bir silah tüccarı gibi bu fikri satmak için dolaşmaya başladı. Akla
ilk gelen müşteri adayı tabii ki Konstantinopol'dü. II. Mehmet'in orduları Çanakkale
Boğazının doğu tarafında toplanıyordu ve Osmanlı Türkleri Bizans'a karşı kutsal bir
savaş ilan etmişti. Urban'ın teklifini ilk olarak İmparator XI. Konstantin'e
götürülmesinde mutlaka az da olsa din ve ırk birliğinin etkisi vardı.

Hazırladığı süper
silahların planlarını göstererek buna sahip olacak herhangi bir şehrin tüm saldırıları kolayca
püskürtebileceğini anlattı. Bu güçlü silahtan atılacak bir mermi, yüzlerce saldırganı öldürebilir ya
da bir gemiyi batırabilirdi. Düşman karşılarına aynı büyüklükteki silahlarla çıksa bile onları daha
kullanamadan etkisiz hale getirilebilirdi.

Ancak Urban reddedildi. Danışmanlar
denenmemiş silahlara para harcamaktansa o parayla biraz daha kiralık asker tutulabileceğine
karar verdi. Herhalde Bizans, Urban'ın bir silah tüccarı olduğunu ve bir dahaki durağının
Boğazın öte yakası olacağını düşünememişti. II. Mehmet teklifi hemen kabul etti ve
Urban'la bu silahları hazırlaması için anlaştı.

Bir yıl sonra Mehmet'in
ordusu şehri kuşattı. Kuşatmanın kaderini Urban'ın dev topları belirledi. Silahlar
Bizanslıların Rum Ateşlerinin menzili dışına yerleştirildi. Ayrıca bu silahların yapılması için
harcanabilecek parayla tutulan askerlerin oklarından da uzaktı.

Surlar yıkıldı,
Türkler içeri girdi ve XI. Konstantin öldürüldü. Urban'ın silahlarını reddeden danışmanların
da Konstantin ile birlikte öldüğünü düşünmek isteyebilirsiniz ancak bu tür bir adalet nadiren
gerçekleşir.

Urban'ın silahları Türklere satma fikri uzun vadede yanlış bir
karar olabilirdi. İstanbul artık Türklerin önünde bir engel değildi, dahası Osmanlı
İmparatorluğu'nun başkenti olmuştu. Bu da tüm Güneydoğu Avrupa'nın savaş
alanı haline gelmesi demekti. Dahası Türkler Viyana'ya kadar uzanacak ve
Urban'ın kendi ülkesi bir savaş alanına dönecekti. Malını satıp para kazanma tutkusu
Macaristan'ın bugün bile korkulu rüyası olan, beş yüz yıllık bir çatışmaya neden
olmuştu.

PAYLAŞIM İÇİN Sağol.

bilqiler çok qsll.

emeqine saqlık =)=)

paylaşım için sağol..

paylaşımın için Sağol.

bilqiler için teşekkürler qüzl bi konuya deqinmişsin emeqine saqlık

güzeldi teşekkürler

Bilgiler Icin Sağol.