BIZIMKISI BIR ASK HIKAYESI

 Sizin için ne derece önemi var bunu bilmiyorum ama ben bu satırları yazarken
 gözümden damlalar akıyor klavye üzerine. Erkekler ağlamaz lafı bana göre
 değil. Ağlamaktan hiç utanmadım,duygularım,acılarım beni boğduğu zaman hep
 ağladım.Yine ağlıyorum... Sizleri tanımıyorum ama sizlerle paylaşmak
 istiyorum.Lütfen;bu satırlara bir seven olarak sahip çıkın ve lütfen
 yazılı
 satırlar olarak geçmeyin. Okudukça yeryüzünde insanlar neleri yaşarmış
 diyeceksiniz buna eminim. Bir memur ailenin en küçük çocuğu olarak babamın
 tayininin çıktığı bir köye taşındık.Huzursuzdum,okulumu bir köy okulunda
 okumaktansa ,şehirde medenice okumak istiyordum.kaydımı yaptırdı babam
 okula.İlkokul 4. sınıftan başladım köy okuluna.Beni bir sınıfa
 verdiler.Öğretmen köyde yabancı olduğumu biliyordu ve hangi sıraya
 oturmak
 istiyorsan otur dedi bana.Bir kızın yanı boştu sadece oraya
 oturdum.Hayatımı
 adadığım,gidişiyle beni bitiren insanla ilk o zaman tanıştım.İsmi
 Altınay
 idi.Çocuk yaşımda bile onun güzelliği beni çok etkilemişti.Masmavi
 gözleri,gamze yanakları ile arada bir bana dönüp gülüşü,yanlış yazdığım
 notlarımda kendi silgisiyle defterimdeki hatayı silmesi beni o minik yaşımda
 ona bağladı.O dönemlerde çocukça bir arkadaşlıktı. Zaman ilerledikçe onsuz
 tek saniye geçiremiyordum.ya ben onlara gidip ders çalışıyor, yada o bize
 geliyordu.Mükemmel bir paylaşımcıydı.Yüreğini,sevgisini,dostluğunu daha o
 yaşta vermişti bana.İlkokulu birlikte okuduk ve aynı sırada bitirdik.Hep
 onunla hep ona biraz daha alışarak. Ortaokula geçtiğimizde ailelerimize rica
 ettik ve bizi aynı okula yazdırdılar, hatta aynı sınıfa,hatta aynı sıraya
 oturmamız için babalarımız öğretmenlere adeta yalvardılar.Başarmıştık.
 Yine
 aynı sıradaydık.Geride kalan ilkokul dönemindeki iki yılda anladım ki
 onsuz
 hayat bana huzur vermiyordu.Yaşımız olgunlaştıkça o beni,ben onu daha
 çok
 seviyordum.Çocukça başlayan arkadaşlığımız sevgiye aşka dönüşmüştü
 ortaokul
 yıllarımız bitmek üzereyken.Şehir merkezinde.Ailelerimiz liseye
 geçtiğimiz
 sırada ortak bir karar aldılar.Buna göre tek ev kiralayacak ikimiz aynı
 evde
 kalacaktık.Annem de bizimle kalacaktı.Allah\\\'ım o karar bize
 iletildiğinde
 dakikalarca sarmaş dolaş kutlamıştık bunu.Ona aşık olmuştum.Aynı
 duyguları o
 da paylaşıyordu ve bunu fark eden ailelerimiz okul bittiğinde
 evlendirelim
 diye karar almışlardı bile.Ona tapıyordum artık.Haşa Allah\\\'a şirk koşar gibi
 günah işlercesine seviyordum.İlk elini tuttuğumda sakın bir daha bırakma
 demiştim. Yanakları kızarmıştı,utanmış ve başını önüne !
 eğmiş,gülümsemiş ve
 elimi sıkı sıkı kavramıştı.Artık her gün elele tutuşup okula gidiyor
 okuldan
 çıkarken elele dolaşıyor geziyor öyle gidiyorduk evimize.Arada bir
 elleri
 terler ve her terleyişte elini elimden kurulamak için çekerdi.Bunu her
 yaptığında kızar elimi bırakma diye azarlardım,hep tamam tamam diyerek
 gülümser ve hızla elini avucuma sokuştururdu. Her şey harikaydı,dünya
 cennet
 gibiydi gözümüzde.Yıllar akıp gidiyordu mutluluk içinde.Nihayet liseyi
 de
 bitirmek üzereydik.karne dönemi gelmişti.Karnelerimizi aldık hiç
 kırığımız
 yoktu.Sevinçle sarıldık birbirimize elimi tuttu.bunu kutlamak için bir
 cafeye gidip cola içerek kutlayacaktık.Okulun az ilerisinden geçen bir
 çakıl
 yol vardı.Her zaman toz duman içinde olurdu.çakıllarla kaplıydı.O yolun
 benim ve ölürcesine sevdiğim insanın ayrılmasında bu kadar rol
 oynayacağını
 bilsem hiç girer miydik o yola.Neler vermezdim o yolu yürümemek için.
 Eli
 yine elimdeydi,ansızın elini çekti,terlemişti yine eli.Sanırım dört
 adım
 atmıştım.Dönüp yine azarlayacaktım.Çünkü hem elimi bırakmış,hem de
 geride
 kalmıştı.Dönüp baktığımda Dünya başıma yıkıldı.Sanki gök kubbenin
 altında
 kaldım.yerdeydi ve yüzünden kan fışkırıyordu.ne yapacağımı bilemedim
 üzerine
 kapandım yüzüne yapışmış saçlarını kaldırdığımda hayatımı bitiren o
 görüntüyle karşılaştım.Başı kesilmiş bir tavuk gibi
 çırpınıyordu.Suratına
 bir taş parçası bıçak gibi saplanmıştı ve bakmaya doyamadığım mavi
 gözlerinden biri akmıştı.Suratının yarısı yoktu.Hırlıyordu bana bir
 şeyler
 demek istiyor kanla kaplı diğer gözünü temizleyerek bana bir şeyler
 demeye
 çalışıyordu.Yoldan geçen bir kamyonun tekerinin altından fırlayan bir
 taş
 suratına saplanmıştı.Ölürcesine bir aşkı,geleceğimizi kibrit
 büyüklüğünde
 bir taş parçasının bitireceğini bilemezdim.Donuk donuk hiç konuşamadan
 yüzüne bakmaktan başka bir şey yapamıyordum. Ellerini tuttum kaldırdım
 başını göğsüme dayadı ve elimi sıkı sıkı tuttu.Akan kan ellerimize
 damlıyordu.Yoldan geçen bir araba durmuş bizi seyrediyordu,hastaneye
 yetiştirelim dediğimde kanlı olduğu için almadı ve kaçtı gitti.Kimse
 arabaya
 almıyordu.çevreme bakıp yardım eden demekten,ona dönüp seni
 seviyorum,beni
 bırakma,dayan demekten başka bir şey yapamıyordum.İki dakikalık bir
 çırpınıştan sonra kucağımda öldü.Cennet olan Dünya 5 dakikada cehenneme
 döndü.Tam dokuz yıl oldu onu yitireli.
 Kendime olan güvenimi yitirdim.Artık kimseyi sevemem,kimsede beni
 sevemez
 korkusundan kurtaramıyorum kendimi.Bitkisel hayatta gibiyim.Tek elimde
 kalan
 bu net.bu net aracılığıyla sizinle paylaşmak istedim.Yitiren,ya da ben
 yitirenle paylaşmak isteyen herkese elleri terlese bile ellerimi
 bırakmamaları şartıyla elimi uzattım.Dost,kardeş,arkadaş ne olursanız
 olun
 ama elimi bırakmayın.Size sesleniyorum, elimi bırakmayın lütfen...


 Bu yazıyı okurken sizinde eliniz terlediyse o zaman bilin ki sizde sevdiniz….
 duygulandınız hatta ağladınız ama işte kader…

Ayy yemin ediyorum az daha uzun olsaydı ağlıcaktım

katılıyorum