Sorma

Sorma onu bana bu gece...

Sorma bu nasıl bir yalnızlıkdır ki susturan ve kendine unutturan. Kendini ifade edemeden yalnışlara kapılırsın.. sorma herşeyi anlatamazsın ki ve anlatamadıklarının, anlatmasını istersin. bu nasıl bir karmaşadır, sorma gitsin...

zaman üzgünüm derdi.

seni düşünürken susardım. ne zaman düşünsem,dakikalar hüzünlerim olurdu. şimdi kendimi sana anlatmak istesem, kelimeler bulabilirmiyim ? şimdi beklemelerim üzgündü. çünkü olmayaşının sebebleri vardı, gelmeyişin gibi  biliyordum. sorma, bu nasıl bir kendine kandırmadır.. bir yalan olursun, hiç bir doğru seni bulamaz ve sen kendini unutursun... biri unutmaya zorlar. şimdi sen deli soruların içinde cevap bekleyen bir yanıt, ben bütün cevapları keşkelerle kendimi saklayan kaçış...
seni fısıldamalarından anlıyorum. şimdi anlamaya çalışıyorsun, anlam vermeye çalışıyıorsun.bu cümleler ne diye  soruyorsun kendine...  ben gibi nedenlerini bilme ? parmaklarım klavyede bir kaç satır yazıyor.

cümlelerimin günü gelmiş, terimin üzerinde yanan, su damlası gibi izleri kalbimde.. öylesine tutkulu ve öylesine kendinden emin iki vedanın busesi... biri sana değen biri beni yok eden...

kendime de diyorum, sorma onu bana... seni bana kimse sormasın..! bilmek istemiyorum...seni buldukça daha da bağlanıcam biliyorum. alışmakdan, tutkum olmandan korkuyorum... seninde benim gibi canın yanıyor mu ?

merak ediyormusun?
haber alamama ihtimli bile seni deliye döndürüyor mu ?
o gelince aklına korkudan titriyormusun ?
herşeyden çok onun yaşamasını
herşeyden çok onun mutluluğunu
kendi öneminden çok onunla doluysan
bütün soruların onunla cevapsız kalıyorsa
bütün doğrular o
bütün yalnışlar sana yol gösteriyorsa...

bu nasıl bir iradedir saklayamazsın. onun gücüne direnmek, ona aid şeylere dokunup, onu hissetmemek... yüzünü her görüşünde, unutmak için çabalamak... sesini kulaklarından yırtarcasına koparmak... onu yaşarken içinde öldürmeye çalışmak ...

o bütün sınırlarını zorlarken, izlerini görmek istememek... belki de bir çocuk gibi korkmak...

"şimdi düşünüyor mu beni, bilmiyorum.
veya özlüyormu onu özlediğim gibi, hissedemiyorum
seviyor mu, işte bunda tıkanıyorum..."

sorma onu bana... o dudaklarından düşerken görmüyormusun ? gözlerime nemli bulutlar işgal ediyor... ona zor dayanıyorum.


bu nasıl bir acıma duygusudur kendine, hiç bir satıra aktaramazsın. kelimeler vurdukça vuruyor seni... hiç birşey düşünmeden, onunla olmak nasıl bir mutlulukdur tarifsiz...

sorma, sorma onu bana bu gece... içim onunla dolu... yüzümde onun gülümsemesi, kalbimde onun yalnızlığı... bu gece onu hatırlatma bana... zaman bile üzülüyor halime, akreple yelkovan garip yarışına takılmıyor..duruyor zaman,bakışlarım donuyor bakışlarında...

şimdi o gelse ne yazar ki, ben onun gelişini kaybetmişken...

"kalbimin yalnızlığı ona aiddi. ondan emanet bir yalnızlık benimkisi.."

insan severkende yalnız değil mi?

belki bir cümle daha onu yazmam için inat ediyor, görme unutsun gitsin... bu nasıl bir yalnızlıktı benimkisi kendimi unuttuğum.. beni, benimle bırakıp gitsin.. 

"şimdi düşünüyor mu beni, bilmiyorum.
veya özlüyormu onu özlediğim gibi, hissedemiyorum
seviyor mu, işte bunda tıkanıyorum..."

çok güzelmiş yüreğine sağlık.

bu bir baskaydi cok ama cok anlamli kelimeler var yaa lafi koymussun resmen cok begendim özgür yüregine sagLik +rep

ben tesekkür ederim. =) yorumsuz kalmadığın için..
beğenmen mutlu etti beni arkadaşım... biraz sitem etmek istedim tesekkür ederim... =) dergiye yazacak olduğum yazıyı yazdım. =) =)

hadi bakalim hayirlisi arkim

ekliyorum, fikirleriniz benim için önemli... sorma gibi değil o.. hiç bir yazım gibi değil..

anLadim