İnsanda hem akıl ve iman vardır hem de nefis ve şeytan...
Her ikisi de insana hükmetme durumundadır. İnsan ya aklının imanının etkisinde kalır ya da nefsinin ve şeytanın etkisinde... Bilinen bir gerçektir ki kimse aklının imanının etkisinden çıkmak istemez. Hep bu iki melekenin yönetiminde kalmayı arzular. Bunda hayır kesindir çünkü. Buna rağmen zaman zaman aklının imanının istemediği tasvip etmediği yanlışları da yapar insan. Niçin yapar istemediği yanlışları?
Çünkü aklını imanını besleyip kuvvetlendirme yerine nefsini ve şeytanını besleyip kuvvetlendirmiş de onun için.
İşte bütün mesele burada. Beslenme meselesinde.
Şayet nefsini ve şeytanını besliyorsa onları kuvvetlendirip azgınlaştırıyorsa artık bu kimsenin akıllı imanlı olması yeterli değildir. Aklı tasvip etmemesine imanı rıza göstermemesine rağmen günahlara yönelir yanlış yapar.
Hatta bu kötülüklere vicdanından feryatlar yüksele yüksele sürüklenir gider. Çünkü nefsi ve şeytanı öylesine beslenip azgınlaşmış ki artık imanını da aklını da dinlemez hale gelmişler. Bu yüzden sürükleye sürükleye götürür zayıf kalmış iman ve akıl sahibini.
Burada ortaya çıkan gerçek şudur: Aklın imanın tasvip etmeyeceği yanlışlıklara düşmemek için nefsi ve şeytanı besleyip de azgınlaştırmamalı aklı ve imanı da etkisiz hale düşürmemelidir.
Günümüzde nefis ve şeytanı besleyen vasat oldukça fazladır.
Kendi haline bıraktığınızda bile nefis ve şeytanın beslenmesi söz konusudur. Sizin özel bir gayret sarf etmenize bile gerek yoktur. Hatta okuduğunuz bazı gazete ve seyrettiğiniz bazı ekran görüntüleri nefsi ve şeytanı beslemek için yeterlidir. Şayet kullanımda sınır koymadığınız bilgisayarınız da varsa onun beslemesi daha da korkunçtur.
Bir de bakarsınız ki imanından aklından şüphe etmediğiniz sağlam kimseler bile günahlara maruz. Direnememiş dayanamamış sürüklenmiş... Çünkü nefsi beslenmiş şeytanı kuvvetlenmiş... Beslenip kuvvetlenen zayıf kalanı elbette yener boğar kendisi de isyan bayrağını çeker. Onun için söylemiş Müceddidü’z-zaman meşhur sözü:
- Her bir günah içinde küfre gidecek bir yol vardır!
Şayet nefsi ve şeytanı besleme devam eder de aklı ve imanı zayıf bırakma sürdürülürse... Akıl ve iman feryat ede ede gider insan günahlara yanlışlara hatalara ve Allah korusun (devam ederse) küfre... Kuvvet meselesi bu. Kim kuvvetleniyorsa o etkisini sürdürecek hakimiyetini gösterecektir insanda.
Demek bütün mesele beslenme meselesidir. İman mı nefis mi?.. Bunun için arkadaş mühim bunun için çevre mühim.
Bunun için okunan kitap dinlenen radyo seyredilen televizyon mühim. Neyi besliyorlar aklı ve imanı mı yoksa nefsi ve şeytanı mı?..
Unutma hangisini besliyorsan hayatın onun etkisindedir...
Hatta sen istemesen de...

AHMET ŞAHİN