Ne ayrılık acısından utanırım, ne aşık olduğumu söylemekten. Benim ömrüm sevmekle geçmiş birilerini, bir şeyleri ve hep onların ardından gözyaşı dökmüşüm, utanır mıyım hiç acısından…

Aşık olduğumu da çıkıp söylerim aslanlar gibi, canımın yandığını da. Acılarımı madalya gibi taşırım göğsümde üstelik, sevmekten utanmadıysam birini, kaybını neden saklayayım?

Kimileri utanır söyleyemez aşık olduğunda, ayıp sayar.. Kimileri de ayrıldığını dile getiremez, arkadaşlarına, çevresine, başı önüne düşer.

Yahu aşktan utanılır mı? Tam tersi, göğsünü gere gere söylemelisin aşkını. Dünyaya duyurmalısın yüreğindekileri. Utanılır olsa, soyadından önce isminin önüne koyarlar mıydı aşık sıfatını Veysel’in, Mahzuni’nin?

Ayrılığın acısı da aşkın içindedir. Onu yok sayamazsın, dışlayamazsın. Güllük gülistanlık bir ömür istiyorsan, aşka hiç bulaşmayacaksın. Aşk dediğin elini, dilini, gönlünü kanatır!

Acısını çekmeye razıysan aşka koşacaksın. Yanmadan, pişmeden, düşmeden aşkı anlayamazsın, en fazla bir dizinin konusu sanacaksın. Gözlerin kör olmayacak aşktan, yanlış anlatmışlar eskiler; gözün ne demek olduğunu aşka düşünce anlayacaksın.

Aşık olmaktan utanmak ne demek, aşık olmamışlığı belki de utanç saymalısın. Ayrılığını da, acısını da onurunla yaşamalısın. Her damla gözyaşını aşkın varlığının ispatı olduğunu anlamalısın.

Ardından ağlamışlığım çok sevdiklerimin, hiç gocunmam gözyaşımın ömrümün üstüne akmasından. Daha ağır gelir bana hiç sevmeyi öğrenmemiş bir kalp ve baht!

Ayrılığın acısından da utanmam, birini gözüm kapalı sevmekten de! Hayatıma giren herkese bir teşekkür gönderirim içimden, bazıları hiç duymasa da. Onlar olmasa ben şimdi ben değildim. Aşka düşmesem, aşkla yanmasam, aşkla yeniden vücut bulmasam, kim bilir ne haldeydim?

Aşka düşmek incitmez, gururunu kırmaz, düşürmez bir yüreği. Doya doya sevin siz; sevmeyi öğrenmemiş bir gönüldür en beteri….

Candan Ünal

teşekkürler.

Utanılır olsa, soyadından önce isminin önüne koyarlar mıydı aşık sıfatını Veysel’in, Mahzuni’nin?

çok  iyi eline sağlık