Çocuklar nasıl bir insan olduğunuzu size yansıtan bir ayna gibidir. Yaptığınız her hareketi, söylediğiniz her sözü kaydeder ve bazen hemen arkasından, bazen de yeri geldiğinde aynısını taklit ederler.

Öğrendiklerinin %95'i model alma ile oluşurken, yalnızca %5'i onlara öğretmek için çabaladıklarımızdan oluşur. Üzerimize düşen ne büyük bir sorumluluk değil mi?

Bu sorumluluk aynı zamanda bizim için çok önemli bir kaynak. Saygıyı modelleyerek onlara saygıyı kolaylıkla öğretmek mümkün. Çevremde sıkça duyduğum bir serzeniş "Şimdiki çocuklar ne kadar saygısız!.."

Neden çok saygılı ebeveynler olmamıza rağmen şimdiki çocuklar son derece saygısız? Biz çocuğumuza saygısızlık yaptığımızı fark etmeden, hiç saygısızlık yapıyor muyuz?

ceza- Sinirlendiğinizde bağırıyor ve cezalandırıyor musunuz?

"Şimdi doğruca odana git ve akşam yemeğine kadar da oradan çıkma!"

- Başka büyüklerin önünde emir veriyor musunuz?

"Sofraya oturmadan ellerini yıka!"

- Davranışını ayıplıyor musunuz?

"Kapıyı kapasana, ahırda mı büyüdün"

- Arkadaşlarının önünde utandırıyor musunuz?

"Benim kızım çok tembeldir, hazırlanıp kapıdan çıkması iki saat sürer"

- Konuşması, dış görünüşü ve yaptıklarıyla alay ediyor musunuz?

- Zorla "teşekkür ederim, eline sağlık, özür dilerim" dedirtiyor muyuz?

- Evinize misafir geldiğinde, "hoşgeldin" demeye ve öpmeye zorluyor musunuz?

- Oyuncaklarını paylaşmaya zorluyor musunuz?

Siz cep telefonunuzu, Ipadinizi zorla paylaşır mıydınız?

Ve söylemek bile istemiyorum ama.

- Vuruyor musunuz?

Çocuğunuz ebeveynlerini, ailenin diğer üyelerini, arkadaşlarını, bakıcısını, öğretmenini ve televizyonda gördüklerini taklit ederek öğrenir. Dış dünyayı tamamen değiştiremeyeceğinize göre, belli kurallar koyarak bunu sınırlamanız ve çocuğunuza yararlı olacak şekilde düzenlemeniz gerekir. En önemli rol-modeli kuşkusuz ebeveynleri olacaktır. Sizlerin bunun farkında olmanız ve çocuğunuzdan bekleyeceğiniz davranışları modellemeniz ve bu konuda tutarlı olmanız çok önemlidir. Haftada 2-3 dişini fırçalayan bir annenin çocukluktan itibaren düzenli diş fırçalayan bir çocuğunun olması ne kadar mümkündür? Ya da "Yemekten sonra dişini fırçala!" söylemi ne kadar işe yarar?


goztemasiÇocuklar onlara ne yapmaları gerektiğini söylememizdense, tutarlı ve düzenli yaptığımız davranışları model alarak davranışlarını biçimlendirler. Hata yaptığımızda özür dilemek, paylaşmak, nazik ve şefkatli olmak, öfkesini kontrol edebilmek, saygılı davranmak, yardım etmek, dürüst olmak, yalan söylememek, dedikodu yapmamak her ne şart altında olursak olalım bizim davranışlarımız mı? Unutmayın çocuklar farklı olanı yakalamakta ustadır. Arkadaşınızı kızdırmamak için bir küçük yalan söylemeniz, komşunuzu üzmemek için hiç yakışmadığını düşündüğünüz halde dürüst olmamanız, çocuğunuzun sorularından kurtulmak için "ağlamıyorum, soğan doğradım" cevabını vermeniz, arkadaşınızla eşinizin dedikodusunu yapmanız, sözlerinizle davranışlarınız arasındaki tutarsızlığı ve çocuğunuzun da bu şekilde davranabileceğini öğretmek olacaktır.

"Çocuklar büyükleri dinlemede başarısız olabilirler ama taklit etmekte asla başarısız olmazlar" James Baldwin

Bu konuda hak veriyorum fakat, bazen de siz ne yaparsaniz yapin ne kadar iyi olursaniz olun arkadaslar cok buyuk bir etkiye sahip olabiliyor.