sen gideli çok oldu..sıra bana geldi..Bende artık gidiyorum….
Gidiyorum. Farkındasın değil mi?
Tamam, ‘gitmek’ bir şey değil belki. Sonuçta nedir ki; gidersin ve gelirsin, gidersin ve dönersin... Hep bu tercihler dimi?
Ama benim gidişimin sonunda TERCİH yok. Ardından adımlayan umut kelimesi de…
Gidiyorum. İkinci bir emre kadar, tek kişilik olarak kurulmaya mahkum hayallerimle.
Gidiyorum ya, hala yok senden başka kimseM olmasını istediğim kimse. Ve biliyorsun ki, çok seviyorum seni. Bilmediğin, nasıl sevdiğimdir, seni.
Benim de bilmediklerim var. Bildiğin gibi.
Mesela neden gittiğin...
Diz çöksem, yalvarmak olurdu adı, yaptığımın, sen giderken ve gittikten sonra.
Herşey olabilir, gitmene sebep. Herşey. Buna rağmen, bunca HERŞEY’e rağmen yaptım o adı, diz çöksem yalvarmak olacak olan herneyseyi. -Sana gelmem için, aslında senin bana yapman gereken herneyseyi.- Ama gelmedin. Mesela neden gelmediğini de bilmiyorum... seviyormusun onuda bilmiyorum..
Özlüyorum seni. Çok özlüyorum. Çok özlüyorum. Çok özlüyorum. Ama nasıl diner bu özlem, bunu bilmiyorum mesela.
Zaman? hep zaman derdin zaman..
Geçer mi ki zaman? Mesela bunu da bilmiyorum. Nasıllığını düşünmek bile istemiyorum….
..........
Gidiyorum.
Sana yazamadığım şiirlerin ağırlığı var üzerimde.
Şimdi ben gidiyorum, bu, içinde bendeki sen’le anlam bulan sevgiden. Üzdüğün kadar üzüldüm, üzmediğimce üzüldün. Ama artık üzülme.
Gidiyorum ben. Ve seni hala çok seviyorum.
seni unutmuycam.. beni unutma..

pek şiir sayılmass ama güselmişş