Kendinizinki de dahil çevrenizdeki evliliklere ve ilişkilere bir bakın. Bunlardan hangilerinin ideal çift olduklarını düşünün. Bir elin parmaklarını geçmesi hemen hemen imkansızdır.

Evlilik ve ilişkilerdeki denge yaşam kalitesini en çok etkileyen alan olmasına rağmen bireyler kendi rollerine giderek daha az önem vermekteler.

Herkes kendini hak eden birini bulmak ve mutlu olmak/edilmek için beklentiler oluşturabilir ama sadece kendi adına düşen rolleri dahi nitelikli biçimde yerine getirmediği ortada.

Pek çok evliliğin problem alanına baktığınızda belirgin ya da patolojik bir problem göremezsiniz. Aldatma, şiddet, bağımlılıklar, sevgisizlik yoktur. Ama evliliğin ruhu da yoktur. Hep diğerini suçlama, eleştirme vardır ve özeleştiri iki tarafta da yoktur.

Yani sıkıcı ve yetersiz bir eş oluyor.

Peki nasıl?

Sıkıcı bir eş olma yoluna girdiyseniz ve bundan vazgeçmek gibi bir niyetiniz yoksa şunları gönül rahatlığıyla yapabilirsiniz.

Eşinizle giderek daha az konuşun.

Onu daha az dinleyin.

Özel günleri unutun ya da sıradanlaştırın.

Bakımınıza özen göstermeyin.

Sürekli geçmişten bahsedin ve yakının.

Takıntılı olun.

Elinizden telefon ya da bilgisayar düşmesin.

Çocuklarla yeteri kadar ilgilenmeyin.

İşe öyle odaklanın ki eve geldiğinizde adeta robot gibi olun.

Dışarıda şen şakrak, esprili, enerjik olun ama eşinizle baş başa iken bundan eser olmasın.

Kendinizi geliştirmeyin.

Böyle biri olmaktan rahatsız olmayın.

Not: Lütfen böyle biri olmayın. Kendinizi değerlendirin ve değişim için hiçbir zaman geç olmadığını unutmayın.

Bu sürece girmenizde eşinizin rolü büyükse bunu onunla paylaşın. Değişen bir şey olmuyorsa çift terapileri alın.

Ama böyle devam etmeyin.

Sadece fiziksel değil ruhsal sağlınız da yaşam süreniz ve kalitenizi belirliyor.

Aynı yastığa baş koyduğunuz insanla birer yabancıya dönüşmek geri dönülmez uçurumlar açar. Sizi “olmak istemediğiniz” biri haline getirir.

Lütfen ilişkideki rolünüzü ve yaşam kalitenizi elden bırakmayın!