sevgiliye son mektup... yaşamdan gerçek bir son...
Yaşanması muhtemel bir ölüm öncesi çıktın karşıma... Nefes alamamaya almamaya başladığım anda...

Girdiğin o düzensiz mahvılmaya yüz tutmuş hayatı bir kadının evini düzelttiği gibi düzelttin... Her geçen gün biraz daha kendine biraz daha bağladın... Hayata umuda biraz daha bağladın...

Yitirdiğim tüm değerleri senin sayende yeniden sil baştan kazandım... Kaybettiğim duyguları buldum yeniden...

Gidişinle her ne kadar çökmüşte olsam asla senden geri dönme ümidinden kopmadım vazgeçmedim... Sadece sustum ve bekledim...

Olmadığın gecelerde hep gözlerimin yandığını hissettim... Bunun anlamı bende saklı... Ve her yanışta oturdum çacuklar gibi bende ağladım...

Yüzümde eksilmeyen bi tebessüm yarattı varlığın ve gittiğinde gittiğinde bile onu çıkaramadım... Nedense hep gülücükler saçtım. Sadece kutu gibi minicik odama kapandığımda ağladım... Hiç bunalmadım daralmadım kahretmedim... Sadece sabrettim...

Beni o kadar değiştirdin ki nasıl oldu ben bile farkedemedim... Ve bir insanı bu kadar kısa zamanda öylesine benimsedim öylesine sevdim ki çözemedim...

İlk defa sözlerimin arkasında durdum verdiğim sözlerin tümünü tuttum... İkisi hariç tümünü... Ama onlarıda tutmamış olmama rağmen çok faklı ve hoş yollarda kullandım...

İçkiden kopamadım... Artık sabahları içiyorum ve sızmıyorum... Ve üşümüyorum gecenin bir yerinde bir bank üzerinde ölümüne soğukta... Günün ilk ışığına "Merhaba..." diyerek içiyorum tadımlık içiyorum ve sonra gidip paşa paşa dersime giriyorum...
Ve yine odamdan çıkmıyorum...
Çıkmıyorum çünkü yine yazılar yazıyorum...

Dökülen gözyaşlarımın tek derdi sen sesine duyulan özlem...

Biliyor musun?
Senin sayende senin için babam bana evini ve arabasını hediye etti... Tüm bunlar senin sayende...

Annemle konuşmayı özlemişim geçen gün farkettim... Kardeşimin sesini neredeyse unutmuşum sayende yeniden duydum... Ve asıl dostumu uzunca bi aradan sonra yeniden buldum... Ailemi ben seninle buldum sana borçluyum...

Herşeye her güzelliğe rağmen hala yorgunum...
Ama mutluyum...

Sen yoksun ama mutluyum...
Ve sanırım Ankara' nın işlek caddelerinde senin içinde bir yerlerde kayboldum...
Olsun...
Ben seninle kaybolmayı seviyorum...
Ben seni seviyorum...
Hemde çok seviyorum...
Olmasanda seviyorum...