“Sen iyi bir insansın, hep öyle ol ve öyle kal ve sadece onunla kalma, gözlerinin içine bak ve söyle …
Düne dair pişmanlıklarından ders alıp güne dair planlar yapabilecek kadar akıllı olan sen ile bu söylemin arkasındaki sen;

aynı sen değilsin…

Hayal kırıklıkların senin bahanelerin olamaz… Umuda dair inancını bu kadar kolay yitiremezsin…

Hoş görürdün hayatı… Kendini.. Çevreni… Böylesine boş görüp boş veremezsin…

Bu omuzları düşük benzi soluk yüreği kırgın, suskun silüet sana uymadı. Sen ki en zor anlarında başı dik gönlü zengin ve her şeye rağmen çevresine huzur veren kişi..


Bu duruş senin olamaz… Bu söylem sana uymadı.

Geçmişini hatıralarını küçümseme onlar şimdiki seni bir araya getirdi.


Bence o hatıraları düşlerinle taçlandır o zaman belki de ummadığın kadar yakınlaşır sana mutluluğun.

Başını eğme, zira onu eğersen yüreğinde eğilir. Senin doğanda iyilik güzellik sabır ve hoşgörü karıştırılmış bir masumiyet var iken sen;

Yalnız kalırım diye korkma, doğrunun peşinden git.

Zira korktuğun için vazgeçtiğin o doğrular senin canını korkularından daha çok acıtır.
Haydiii kalk ayağa …

Karlı dağların güneşi görmesi gibi seninle erisin bütün buzulların…

Birileri sana “Herkes kendi yolunda, kendi hayatını yaşar” derlerse de sakın inanma!…

Sen hayatını, zamanını,enerjini, bilgini, görgünü, iyiliğini, mutluluğunu paylaştığın gibi; başkaları da seninle paylaşacaktır.

Sen taş devri insanı değilsin ki sadece karnının doyması olsun zaferin…

Sen yeni devrin insanısın …

Ve senin zaferin gönül sofrasında yüreğinin doymasıdır.


Yarın sabah uyandığında aynada kendine öyle bir günaydın de ki senden sen dahi etkilen…