Sen olmasaydın aynam...Düşündüm bir an...Korktum eridim tükendim an be an.
Düşünceleri kovmak istedim kafamdan.
Ama düşünmeliydim doğuma inandığım kadar ölüme de inanıyorsam...

Direndim duygularımahemen mantığımı devreye soktum ve inadına düşündüm
“Sen olmasaydın”ı tir tir titreyerek korkudan.

Sen benim aynamsın...

Benim aksi edamsın.Sesin yankısı olur ya hani bağırırsın; aksi sedan sana cevap verir derin kayalıklardan
sende benim bana geri dönen yansımamsın.
Her sesime cevabım her derdime dermansın sırdaşsın.

Sen benim aynamsın...

Aynaları ayna yapan sırlarıdır.Bilirsin gümüş sırlar.Sırlanmazsa aynalar sadece camdır.
Soğuk kırılgan dokunmaya korktuğun sıradan cam..İşlenir sırlanır ve ayna olurlar; seni sana sunarlar.
Başka hiçbir şey seni bu kadar aşikar anlatmaz sana.
Başka hiçbir şey bu kadar ayrıntılı göstermez seni.
Başka hiçbir şey uyarmaz zamanın ne kadar çabuk ilerlediğini.
Başka hiçbir şey dobra dobra söyleyemez sana bu kadar gözünün içine baka baka acı-tatlı gerçekleri.

Sen benim aynamsın...

Seni sen yapan sırların var.Sır taşımak sanattır çok büyük zanaattır.
Sır taşımak çok ağır bir yüktür sırrı taşıyabilmek büyüklüktür.
Senin hem sana ait hem başkalarına ait sırların var küçücük bedenine sığmayan koca yüreğinde.
Yüreğin sırlandıkça iki şey hasıl oldu sende.
Bir yandan taşıdığın sırlar başka başka sırların kapılarını araladı.
O alemlere daldın. “Bir ben vardır bende benden içeri”nin sırlarına vakıf oldun.
Bu vakıfiyet sana ödüldü.Çünkü başkalarının sana emanet ettiği sırları
yüksünmeden sızlanmadan yorulmadan hem taşımış hemde ifşa etmemiştin başka dillere.
Sana söylenen sende kalmıştısana söylenen sende ölmüştü.

Sende hasıl olan bir diğer hal ise;sırlandıkça parlaman güzelleşmen daha açıkdaha net göstermendi her şeyi.
Sana bakan her kimse kendini gördü.Durması gerekse durdu susması gerekse sustu.

Sen benim aynamsın...

Doğru bildiğinden şaşmazsın.Doğru birdir doğru tektir doğru Hak’tır.Bunu bilir bunu söylersin.
Hep kafamı kurcalardı masaldaki ayna;
hani kötü kalpli kraliçeye:
“Sen dünyanın en güzeli değilsin senden daha güzeli var”acı gerçeğini söylemişti de paramparça olmuştu ya.
Masal bu ya her şeyi bu kadar bilen ve gören ayna kırılacağını da biliyordu muhakkak bunları söylediğinde.
Ama doğrudan ayrılmadı asla param parça olsa da.

Sen benim aynamsın...

Ben gülümseyince güldün ben hüzünlenince ağladın.
Sana baktım kendimi gördüm
Bazen olduğum gibi gördüğümde kendimi bazı değişiklikler yapmam gerektiğini hissettim.
Mesela salaş ve dağınık bir haldeysem hemen derlenip toparlandım karşına geçtiğimde.
Benim ayıplarımı örttünsırlarımı sakladın.


Sen benim aynamsın...

Kendimi yalnız hissettiğim anlarda çıkmazlarımda açmazlarımda sorunlarımda her daim buldum ben beni karşımda.
İhtiyaç hisseder bazen insan sevgi sözcüklerine
kendime “seni seviyorum” dedim bazı anlarda “sen özel birisin” dedim zaman zamanda.
Gün geldi gülümsedim ta içimden gelen bir tebessümle etrafımı asık suratlı insanlar doldurduğunda.

Sen benim aynamsın...

Yüzümdeki çizgileri gösteren sen saçımdaki akları gösteren sen kırışıklıkları gösteren
sen bu gidişin sonu nereye diyen sen.İçimin ta içini bilen sen.

Sen benim aynamsın...

Kendimi sende gördüm ben kendimi sende buldum ben.
“Mü’min mü’minin aynasıdır”.İyiki sen hayatımdasın iyiki sen varsın.

SEN BENİM AYNAMSIN BİR TANEM.

begenerek okudum ellerine sağlık