Önce koniferlerin sekonder flöemine bir göz atacak olursak bunun oldukça basit bir yapıya sahip olduğu görülür. Dikey sistemde birbirleri ile uca yakın yan çeperlerden birleşen kalburlu hücreler ile parankima hücreleri ve ekseriya lifler bulunur. Arkadaş hücrelerine koniferlerde rastlanmaz.

Yatay sistemde bulunan ışınlar sadece parankima hücrelerinden veya parankima ve albuminli hücrelerden ibarettir. Işınlar enine kesitte bir hücre sırası halinde ve teğetsel kesitte de bir hücre kalınlığında görülür. Kalburlu alanlara kalburlu hücrelerin sadece radial yüzeylerinde ve üst üste olan iki kalburlu hücrenin birbirine temas eden yüzeylerinde rastlanır. Flöem parankima hücreleri nişasta ve bazı kristalleri depo edebilirler. Konifer flöeminde reçine kanallarına rastlanabilir.

Hücrelerin tanzim şekli ve ihtiva ettiği hücreler takımından farklılıklar gösteren dikotiledon flöemi dikey sisteminde kalburlu boru hücreleri, arkadaş hücreleri, lifler ve parankima hücreleri bulunduğu gibi, yatay sisteminde de ışın parankima hücreleri bulunur.

Her ne kadar liflerin esas görevi desteklik isede bazı dikotiledon bitkilerde mesela, Vitis’de lif içerisinde nişasta depo edilebilir. Kalburlu boru elementlerinin yanal çeper yüzeylerinde kalburlu alanlar bulunur. Diğer taraftan hem basit ve hem de bileşik kalburlu plaklara rastlanır. Her ne kadar bazı istisnalar olmakla beraber ekseri dikotiledonlarda bir senelik sekonder flöem halkası sadece bir vejetasyon süresince görev yapar.

Ondan sonra canlı hücreleri ölerek protoplastlarını kaybederler ve kalburlu alanlar kallus maddesi ile örtülür. Bundan sonra içeriden gelen basıncın tesiriyle faaliyetini kaybetmiş sekonder flöem hücreleri mantar kambiumunun durumuna bağlıdır. Eğer mantar kambiumu bir çok seneler sathi kalırsa, kalın bir flöem tabakası, fakat mantar kambiumu her sene daha derine inerse bu halde dar bir flöem tabakası görülür.

alıntı

bu konu burada lise müfredatından çok daha ayrıntılı verilmiş