SEHITLERIMIZIN SON MEKTUPLARI GAZILERIMIZIN ONURLU DURUSU

Koray Gürbüz ve Hüseyin Özlük.İki yiğit Türk genci.

Koray 1973 yılında
Malatya''da doğdu.Jandarma Astsubay olarak Türk ordusunda göreve
başladı.Karakol komutanlığı ve Tim komutanlığı görevlerinde bulundu.Güneydoğu
Anadolu'ya ilk sevk edildiği zaman henüz 17 yaşındaydı Koray.Onun için İlk beş aylığını,
18 yaşına girene kadar babası aldı.1995'de Şırnak'da Gabar Dağlarında
teröristlerle çatışmada yaralandı.18 yaşından iki ay almıştı vurulduğunda.

Yedi ay
yattı.
Vucudundan çok sayıda mermi çıkarıldı.
İyileşti ve tekrar terörist takibine
başladı.
İstirahati bitmeden çıkmıştı dağlara..
1996 yılında Siirt'te Karadağlar
mevkiinde çatışmada vuruldu.
Koray 2000 yılında teşekkürler.'dan malülen emekliye
ayrıldı.

Hüseyin Özlük 1969'da Kırıkkale'de doğdu.

Uzun
boylu ve yakışıklı bu genç, askerden önce bir süre mankenlik yaptı.
Saz çaldı.Halen
kaset yapmaya devam ediyor.

1991 yılında Jandarma Okullar Komutanlığından
Uzman Çavuş olarak mezun oldu.
1993 yılında Şırnak'ta mayın patlaması
sonucunda sol elinin dört parmağını ve iki gözünü yitirdi.
Malulen emekli oldu.
Hüseyin evli ve iki evladı var.

Hüseyin ve Koray'ın terörle mücadelesi
bitmemiş.Türkiye Gaziler Vakfı çatısı altında çalışmalarına devam ediyorlar.

Gazi
arkadaşları ile birlikte Ankara'da düzenli olarak bir araya geliyorlar.
Günlük
olaylardan bahsediyorlar.

Türkiye'yi, ülkenin karşı karşıya olduğu tehditleri
tartışıyorlar.
Kanları, etleri ve kemikleri pahasına korudukları ilkelerin Avrupa Birliği adına
pazarlanmasından büyük rahatsızlık duyuyorlar.Sıra savunduğumuz topraklara da mı gelecek
diye soruyorlar kendilerine.

Onlar, Vatanın Bölünmez Bütünlüğü için vurulan,
parçalanan 5000 gaziden ikisi.

Aynen, teğmen iken bacağını dağlarda bırakan ve
daha sonra yüzbaşılığa kadar yükselip daha sonra kurmay subay olma hakkına sahip olamadığı
için
emekliye ayrılan ve " devletin varlığı, milletin bağımsızlığı için birkaç kilo kemik
ve etin hesabı olmaz" diyen emekli yüzbaşı Zafer Yılmaz gibi.

Koray ve
Hüseyin, teröre karşı mücadelede artık silahı değil, kalemi kullanıyorlar. Bir süre önce çok
büyük ve önemli bir proje başlatmışlar.

Serhat 1973 doğumlu imiş.

7 Ocak 1994'te ailesine şu satırları yazıyor.
"Sevgili ailem, ilk önce hepinizi
çok sevdiğimi söylemek istiyorum.
Bu mektup ancak ben öldükten sonra sizin elinize
geçecektir.
Beni asla unutmayın.
Hep kalbinizin bir köşesinde saklayın.
Şunu asla unutmayın.
Allah'ın verdiği canı Allah'tan başkası alamaz.
Bu yüzden üzülmeyin.
Ben Burcu'yu çok seviyordum ve bu sevgimi mezara
götürüyorum. Ben burada öldümse Allah yolunda, vatan, namus ve millet yolunda öldüm.
Benimle gurur duyun ve gülün.
Asla ağlamayın.
Eğer ağlarsanız ben yattığım
yerde rahat etmem.
Dedeme de hepinizin selamını söylerim.
Kendinize iyi bakın.
Sizleri çok seviyorum.
Hepinizi çok özledim.
Oğlunuz"

Serhat
bu mektubu yazdıktan bir gün sonra 21 yaşında Şırnak-Maden ilçesi kırsalında girdiği
çatışmada şehit oluyor.

Sait Korkmaz bir ilkokul öğretmeni Ağrı Doğu Beyazıt
Kazan köyünde öğretmenlik yapıyor.

Karısı ve çocuğunun önünde Leyla ve
benzerlerinin kahraman dediği ceteciler tarafından katlediliyor.

Dört aylık hamile
olan karısı, Ayten hanım kocası kanlar içinde yerde yatarken köyün içinde çalmadık kapı
bırakmıyor. Kimse kapısını açmıyor.Bazıları başımızı derde sokma diye kovuyor.

Devam ediyor Ayten hanım mektubuna: "en sonunda baktım ki kimse bana yardım
etmeyecek eşimin yanına geldim.
Başını dizime koydum.
Baktım ki eşim can
veriyor, dudaklarını suyla ıslattım.
Eşime kelimeyi şahadet getirdim.
Kalkıp eşimin
başının altına bir minder koydum.
Üstünü örttüm.
...şimdi düşünüyorum ki evimizin
köye uzak olmasından başka aramızda bir de dere vardı.
Dört buçuk aylık hamile
olduğum halde kim bilir kaç defa göğsüme kadar sulara gömüldüm köylülerden yardım
isteyebilmek için. Ben ki köyün vahşi
köpeklerinde korkuyordum..
O gece
köpekler benim feryadımdan benden korkup kaçıyorlardı."

"
Bingöl'de şehit olan polis memuru Murat Şengül ise "Ölümün sebebi nedir?

Ne ekmek kavgası, Ne adres sormayan kurşun yarası, Kutlu bir ülkenin vazgeçilmez
sevdası, Yazın mezar taşıma şehit olursam eğer" diye haykırıyor. Bunun gibi yüzlerce milli
acı.