Rüya Gibi...

Bazen çok özlüyorum eski günlerimi.
Eski yaşadığım kentin karanlık sokaklarını,
Kış günleri sobaların kara dumanını,
Babamın her akşam yediye yirmi kala eve gelişini,
Sigarasının dumanın da düşünmeden hiçbir şeyi uyuduğum geceleri..
Tahta penceremden gelen rüzgarın sesini,
Özlüyorum anlatamadığım her şeyini.

Her sabah 6 buçukta okula gitmek için uyanırdım.
Kırsal bir yerdi.
Sabahın karanlık vakitlerinde kalkmak gerekti.
Annemin çay kokusu sabahına kucak açardım,
Bir damla su gibi hasret kaldım şimdi...

Öğle vakti gelince eve koşardım.
Oyun zamanı gelmişti bile.
Dersleri düşünmeden misket oynardık.
Kavga gürültü eksik olmazdı bizim mahallede.
Her yaz sabahına ağzı bozuk bir iki arkadaşımın sesiyle uyanırdım,
Çok özlüyorum hepsini şimdi eski günlerin gölgesinde.

Denize bakan mahallemizin evlerini,
Sabah olunca etrafı saran varoş sessizliğ,i
Kör karanlıkta babamın işe gidişini,
Ablamla her gün kavga edişimi,
Çok özledim hepsini;
Artık hepsi rüya gibi...



Hüseyin Akkaya

ellerine sağlık canım gzl şiirmiş.