The Suffering Tıes That Bınd

Grafikler bazen yaşını belli ediyor, oyunun bir yerden sonra kendini tekrar etmesi
2004 yılının ilkbahar aylarında, Playstation oyuncuları için çok da büyük reklam kampanyaları olmadan piyasaya sürülen The Suffering, gerek aksiyon severler, gerekse de korku oyunu severler tarafından hak ettiği ilgiyi görmeyi başarabilmiş, bir çırpıda bitirilip yenisi beklenmeye başlanmış, gayet kaliteli bir oyundu. Çok başarılı grafikleri yoktu, çok iyi bir senaryosu da yoktu ama sağlam atmosferi ve akıcılığı sayesinde oyuncuların beğenisini kazanmıştı. Birkaç ay sonra PC versiyonu da piyasaya sürüldü ve Midway ikinci oyun için çalışmalara başladı.

Ailesini vahşi bir şekilde öldürmekle suçlanan kahramanımız Torque, ilk oyunun sonunda hapishaneden zar zor çıkabilmiş, Baltimore a doğru yol almaya başlamıştı. Binbir türlü ucubeyle baş edip açık havaya çıkan kahramanımızı, sevgili yaratıklarımız bu sefer de yalnız bırakmıyor, aksine çok daha zorlu bir şekilde karşımıza çıkıyorlar.

İkinci oyun, Torque nin hapishaneye ilk geldiği günlerden, tam 5 yıl öncesinde başlıyor. Bu bölüm oyunun tutorial bölümü olarak da adlandırılabilir. Etrafınıza bakınmak, ateş etmek, eğilmek gibi hareketleri kısa bir süreliğine tekrarlıyoruz. Bu kısa bölümden sonra kendimizi Baltimore a doğru bir botla ilerlerken buluyoruz. İlerlerken Torque, karısının hayalini görüyor. Baltimore a geri dönmenin hiç bir şeyi değiştirmeyeceğini, hatta işleri daha da kötüleştireceğini söyleyen karısı, Torque nün aklını daha da karıştırıyor. Karısının söylediklerine anlam vermeye çalışan kahramanımızın hapishaneden kaçışıda başarılı olamıyor, her ne kadar kaçmaya çalışsak da, yakalanıyoruz. Göz altına alınan Torque nün şansı bu sefer yaver gidiyor, tekrar bir yaratık saldırısına uğruyoruz, yanımızdaki denetçiler ölüyor ama biz hayatta kalıyoruz. Oyunumuz bu sahneden sonra tam anlamıyla başlamış oluyor. Evet, artık önümüzdeki 15 saat boyunca Blackmoore denen kişinin kim olduğunu, karımızı neden tehdit ettiğini, neden peşimizi bırakmadığını bulmaya başlayabiliriz.

Suffer!

Bu arada unutmadan söyleyeyim, ilk oyunun kayıt dosyalarını hala Playstation ınızda tutuyorsanız, Midway in size bir sürprizi var. Evet, ilk oyunu hangi sonla bitirdiyseniz, ikinci oyuna da o şekilde başlayabiliyorsunuz. İlk oyunu kötü sonla bitirdiniz diyelim mesela, yani acımasız, tam bir ölüm makinesisiniz, ikinci oyuna da bu şekilde başlayabiliyorsunuz. Tabii, ikinci oyunda bu kötülük-iyilik dengesini değiştirebiliyorsunuz. Bende ilk oyunun kayıt dosyaları yok, peki ben nasıl başlayacağım diyorsanız, bu kötülük-iyilik dengesinin tam ortasında bulunan bir karakter olarak başladığınızı söyleyebilirim.

Oyunumuz bu sefer açıkhavada geçtiğine göre, çok daha fazla insanla karşılaşağımızı tahmin edilebiliyor. Daha oyunun başından itibaren birçok insanla karşılıp, onlarla beraber yaratıklara karşı koyuyoruz. Bazen çelimsiz, ne yapacağını bilemeyen kişiler karşımıza çıkarken, bazen de elinde pompalı tüfekleriyle bizden bile vahşi ve güçlü insanlar karşımıza çıkabiliyor.
İlk oyunun en sevilen yanlarından biri, kesinlikle Torque nün cinnet geçirip, yaratığa dönüşüp, yenilmez bir ölüm makinesini kontrol edebilmemizdi. Torque nin bu özelliğini ikinci oyunda da bolca kullanacağınızı söyleyebilirim. Kötü ve iyi dengesi Torque nin bu özelliğine bolca etki ediyor, dönüşeğiniz canavar iki farklı şekilde oluyor böylece.

Pain!

Kontrollerin ilk oyundan pek bir farkı yok. Sadece ilk oyundaki karakterimizin hantallığı bu oyunda biraz daha iyileştirilmiş. Onun dışında, ilk oyunda bulunan FPS özelliği ikinci oyunda da bulunuyor. Her ne kadar FPS kamerası da iyi olsa da, Playstation sahiplerinin TPS kamerasını tercih edeceğini sanıyorum.

Oyunun en büyük artısı, ilk oyunda da olduğu gibi gene muhteşem atmosferi kanımca. Arkaplandan gelen çığlıklar, gördüğünüz flashback ler, puslu grafikler gibi bir sürü özellik oyunun atmosferine inanılmaz bir katkıda bulunuyor. Fakat söylemeliyim ki, oyun beni ilki kadar korkutamadı. Gene yaratıkların ani çıkışları bulunuyor ama nedendir bilinmez, ilk oyundaki korkuyla aksiyonun başarılı birleşimi, ikinci oyunda pek tatmin edici sayılmaz. Bir süreden sonra saf bir aksiyon oyununa dönüşüyor oyun.

Yeni oyunla birlikte yeni yaratıklar da karşımıza çıkıyor. Bunlar arasında yerin altına girip ilerleyebilenlerden tutun da, her yerine şırınga saplanmış yaratıklara, hatta köpekler bile bulunuyor. Birde artık ne olduğu iyice belirsizleşmiş olan kocaman yaratıklar var, onlar da ancak Torque nin yaratık haliyle öldürülebilen düşmanlar. Bu sefer düşmanlarımız arasında insanlarda bulunuyor. Evet, oyun boyunca sürekli bizi ele geçirmek istiyen gizli bir birliğe karşı da, bazı bölümlerde karşı koyacağız.

Torque nin acısını dindirin

Ties That Bind ın görsel yönden ilk yapımdan pek bir farkı olmadığını üzülerek söylüyorum. Maalesef oyun bu yönden yeni nesil oyunların gerisinde kalmış. Özellikle Torque ve diğer karakterlerin modellemeleri oyun içi videolarda sırıtıyor. Mekanların kaplamalarının ise ilkine göre daha detaylı olduğunu söyleyebilirim. Gönül isterdi ki, oyunda fizik motoru da bulunsun, çok daha iyi ışıklandırmalar ve fizik modellemeleri olsun...

Sonuç olarak, The Suffering: Ties That Bind kötü bir oyun değil, ama ilkinden senaryosu dışında pek bir farkı da yok. İlk oyunu sevip bir çırpıda bitirdiyseniz, Ties That Bind ı da bir çırpıda bitireceksiniz, bundan kuşkunuz olmasın. Ancak ilk Suffering i oynamadıysanız, bunu da oynamanıza pek gerek yok.

Not:Oyun kurulumsuzdur.Oyunu rar dan çıkardığınızda oyun klasöründe bulunan ''.reg'' uzantılı dosyaya(yani kayıt defteri girdisi) çift tıklayıp onaylayın