Tekdüze, keyifsiz, gri gökler gibi sıkıcı bir hayatı yolundan çıkarmaya bazen bir koku, bir bakış, bir güvercin, bir renk bile yeter. İçinizde hiç açılmayan, kilidi örümcek bağlamış bir coşku ve hayat sandığını aniden darmadağın ediveren bir "an"dır bu... Çok kısa, bir o kadar da derin bir an... Yazar, müziğin ve yazının imkânlarını sivri uçlu bir kazma gibi birleştirip, kâh bilinç akışı tekniğini kullanıp "bilinçsizce öfkelenerek", kâh şiirlerin sırtında "insan ruhunun katmanları"nda bir yolculuğa koyularak o "coşku ve hayat" sandığının kilidine vuruyor. Ve bu yolculuğun yelkeni yaptığı insanın şahsında, yani Thomas'da unutulmaz bir karakter yaratıyor. Ağır ilerleyen, tuhaf bir haftalığa yakalanan Thomas, donuk bir hayatın sınırlarını dağıtarak, gitgide düşlerine ve isteklerine ket vurmaktan vazgeçip vaçgeçmeme ikilemiyle yüzleşiyor... Derinlerdeki iktidar mekanizmalarının kazıcısı Michel Foucault, Yves Simon için boşuna "insan ruhunun derinliklerine inmeyi göze alan bir yazar" demiyor... Daha önce Duygu Sapması'yla tanıdığımız Simon, şimdi de Renkli Günler'de dipten yükselen duyguların peşinde. Herkesi renkli günlere, müzikle, şiirle, romanla çağıran bir yazar Yves Simon...