Hayat bir çizgiden ibaret anla dostum , Her mücadele sonunda yerle birmi oldum , Dostumu düşmanımla , kendimiyse hep yokuşta , Dertlerimle başbaşa kör savaşta buldum. Yanlış bir biçimde herkes kendi yoluna gitme mücadelesi vermekte olan acizmi , kendi kaçamakları her zaman Raptor emelinde gerçeği bulma çabasında , Antakya Oronte'den yükselen ses , her zaman insanı içine almakta. Bir bakışım olsa ıssız adada , yılmışçasına aklı kara kör bakışı , umutları kaydırsa her darbede , yaşanan her arbede , insanlara uğruna kaybedilen anlara mı , sence hangisine bedel acaba? Güneşin bir doğuşu vardı , birde batışı , izledim her seferinde. Sonsuzluğa dayanan simge elbet birgün mahrum kalacak gün ışığından , kör savaşından galip gelmeyecek , alim ermeyecek mutluluğa. Girilen her yarışımda barışa darbe vurulmasın , geçmişe dönde bir bak bakalım , dökülen kanlar ve örülen ağlar , hangi devirde , hangi ülkede olursa olsun tek kelime , akla gelen ilk kelime barış olsun. Gereken önlemler , geçmişe özlemler , haklı insanlar hep gerçeği gözlerler , anlam derinlere indikçe alınan her değer , çıkmaza bürünmüş insana yardım eder , geriye kaldı keder aldı gider başını , kanlı kader görmez gözünün yaşını. Bir maaş uğruna verilen canlar , bir savaş uğruna dökülen kanlar. Hep yitiren anlar , kaybeden anlar. Dünya düzeni böyle savaşan hep galip geldi , bir değneği vardı , aklında bir dileği vardı , hangi dayanağı olursa olsun güç semboli taşımaktaydı. Kurnaz yapılı , çok can yakıcı , tilkiyi andırıcı , tekdüze saldırıcı. Bir ilacı var oda anlatmak değerinde , Raptor emelinde , Oronte temelinde gizli... Hayat bir çizgiden ibaret anla dostum , Her mücadele sonunda yerle birmi oldum , Dostumu düşmanımla , kendimiyse hep yokuşta , Dertlerimle başbaşa kör savaşta buldum. Anlat kendini artık , dertlerini delicesine esen rüzgarla birlikte huzura teslim et. Elbet gelecek birgün. Hayatını başka benliklere kurban ederek yaşayan , ölümü kendine kurtuluş olarak arayan savunmasız güçler , elbet birgün boş düşüncelerden geri dönecekler. Geri almalıyım emanet ettiğim o masum yetimi. Canımı dişime takarak kat ettiğim bu yolda, hayatı anlamama rağmen hiçbir istediğim olmadı. En zor anımda tek bir dostum bile kalmadı arkamda, acı içime işlercesine dayanmaya gayret göstersemde, örülen ağlara takılı verdim her seferinde. Zorlukları aşarak yükseklere çıktım, ama artık bıktım. Sürekli rol değişen sahnede kendi özümü kaybetmekten. Dostunla paylaştığını zannetme bir an bile sen. Arkandan çevirilen işler, bir kişi tarafında gözetilmekte, sen farkında olmasanda hesap anında , seni yaratan varlıkta belirir herşey. Gözünü kapayıp açtığın anda bir riski göze almışsın. Kendinden başkasına güvenme lanet dünyada. Kendinden başkasına güvenme lanet dünyada...