Rapozof- Istanbul'da...

boğazda satırlarım,boğazda düğümlendi.
hayallerimi karaladim ardı kesilmedi
birkaç soru var bıktım,aynalara sormaktan
baktım etrafima kimse kalmamış
rüyadaydim uyandim yar beni yanına almamış
bir öpücük ve yalandan gülücük, seni senden alır
bazen 4' duvar arasında sorulmaz hatır
hatırı vardı yılların,yalanların sıktı artık..
gitmeyecektin kandım kendi kendime konuştum
sen yoksun bu gece hayallerimle buluştum
yıldızlarla konuştum mektupları okudum
ortada bir delil bırakmasan da ortada bir deli bıraktın

neden acaba ben ağlayınca sende ağladın
terk edildim, değer verdim,çok sevdim yılmadım!

bu sabah yine her sabahki gibi
sıkıldım istanbul'da
moralim bozuk,cereyan kesik
hele birde sen yoksun ya çok yazık

acıdığın için dönme,bırak sensiz öleyim
beni rüyanda görme,yarabb ben onu göreyim
çok aradım,yoktun tam buldum derken kovdun
yarını bekledim hep dedim olsun,güllerim solsun..
boş kaldı elim eylülde, nerde sevdiğim?
çektiğim dertlerin hesabını yapamam hesabını ver.
bir resim beni muhtaç ettin seni basima taç ettim
ardına bakmadan ama sen gittin
ben nerde hata ettim?
dilleri uzun dostlarım var ancak konuşur
BENI ANLIYORLARMI ? SI*TIRSINLER YANIMDAYMIŞ GITSINLER!
sizi istemiyorum anlayın artık gidin başımdan
çok kalabalık oldu buralar
kalbim taşlık bu çocuk acıya alışık

sıkıldım istanbul'da
bunaldım istanbulda
yalnızım istanbulda
sen yoksun istanbulda!..