Rabbimizin Biz Dilsizlere Rahmeti Dua Ayetleri

İlahi, hamdini sözümüze Sertaç ettik zikrini kalbimize miraç ettik kitabını kendimize minhac edindik. Biz yoktuk var ettin varlığından haberdar ettin aşkınla gönlümüzü bi karar ettin. Yardımına sığındık kapına geldik, hidayetine sığındık lütfuna geldik, kulluk edemedik affına geldik. Şaşırtma bizi doğruyu söylet, neşeni duyur hakikati öğret.

Sevdir bize hep sevdiklerini yerdir bize hep yerdiklerini yar et bize hep erdirdiklerini. Sevdin Hz Muhammet (s.a.v.)’i kâinata sevdirdin sevdin de peygamberlik kaftanı giydirdin. Makamı İbrahim’den makamı Mahmud’ a erdirdin. Serverı Asfiya hatemul enbiya ve Muhammet Mustafa kıldın. Salât ve selamlar tahiyat ve ikramlar her türlü ihtiramlar ona onun mübarek âline ve ashabına olsun. ÂMİN

Değerli kardeşlerim hepiniz dua ayetlerini konu edinen kitaplara veya risalelere rastlamışsınızdır. Bu duaların bazı özelliklerini de okumuşsunuzdur. Değerli kardeşlerim Allah u teâlâ Kur’an ı Kerimde:

“ Kullarım sana, beni sorduğunda (söyle onlara): Ben çok yakınım. Bana dua ettiği vakit dua edenin dileğine karşılık veririm. O halde (kullarım da) benim davetime uysunlar ve bana inansınlar ki doğru yolu bulalar.”(bakara 186)

“ Rabbiniz şöyle buyurdu: Bana dua edin, kabul edeyim. Çünkü bana ibadeti bırakıp büyüklük taslayanlar aşağılanarak cehenneme gireceklerdir.”(mümin 60)

“Resulüm!) De ki: (Kulluk ve) yalvarmanız olmasa, Rabbim size ne diye değer versin? (Ey inkârcılar! Size Resul’ün bildirdiklerini) kesinkes yalan saydınız; onun için azap yakanızı bırakmayacaktır!”(Furkan 77) diye buyuruyor

Dua ile ilgili en can alıcı değerlendirmeler bence bediuzzaman hazretlerinden gelmiştir.
“İman, duanın en önemli sebeplerden biri olarak lazım geldiği ve insan fıtratının onu şiddetle istediği gibi, Cenâb-ı Hak dahi, "Duanız olmazsa ne ehemmiyetiniz var?" meâlinde, ayeti ferman ediyor. Hem "..." emrediyor.

Eğer desen: Birçok defa dua ediyoruz, kabul olmuyor. Halbuki âyet geneldir; 'Her duaya cevap var' ifade ediyor."

Elcevap: Cevap vermek ayrıdır, kabul etmek ayrıdır. Her dua için cevap vermek var. Fakat kabul etmek, talep edileni tıpa tıp vermek, Cenâb-ı Hakkın hikmetine bağlıdır.
Meselâ, hasta bir çocuk çağırır: "Ya hekim, bana bak."
Hekim "Lebbeyk," der. "Ne istersin?" Cevap verir.
Çocuk "Şu ilâcı ver bana" der.
Hekim ise, ya aynen istediğini verir yahut onun faydasına binaen, ondan daha iyisini verir yahut hastalığına zarar olduğunu bilir, hiç vermez.
İşte Cenâb-ı Hak, Hakîm-i Mutlak, hazır ve nazır olduğu için, kulun duasına cevap verir. Vahşet ve kimsesizlik dehşetini, verdiği huzuru ve cevabıyla ünsiyete çevirir. Fakat insanın heva ve hevesine uygun dayatması ile değil, belki Rabbani hikmetinin uygunluğuyla, ya talep edilenin aynısını veya daha iyisini verir veya hiç vermez.
Hem dua bir kulluktur. Kullukta ise,(esas olan) ahiret mükafatıdır. Dünyevî maksatlar ise, o şekildeki dua ve ibadetin vakitleridir. O maksatlar, gayeleri değil. Meselâ, yağmur namazı ve duası bir ibadettir. Yağmursuzluk, o ibadetin vaktidir. Yoksa o ibadet ve o dua, yağmuru getirmek için değildir. Eğer sırf o niyetle olsa, o dua, o ibadet hâlis olmadığından kabule lâyık olmaz.
Nasıl ki, güneşin batışı, akşam namazının vaktidir. Hem güneşin ve ayın tutulmaları, "küsuf ve husuf namazları" denilen iki özel ibadet vakitleridir. Yani, gece ve gündüzün nuranî âyetlerinin perdelenmesiyle(tutulmasıyla) bir İlahi azametin ilânına sebep olduğundan, Cenâb-ı Hakk, kulunu o vakitte, bir tür ibadete davet eder. Yoksa o namaz, açılması ve ne kadar devam etmesi astrolog hesabıyla belli olan ay ve güneş tutulmaları meydana geldiği için değildir. Aynı onun gibi, yağmursuzluk dahi, yağmur namazının vaktidir. Ve felaketlerin istilâsı ve kötü şeylerin tasallutu, bazı duaların özel vakitleridir ki, insan o vakitlerde güçsüzlüğünü anlar; dua ile niyaz ile Kadîr-i Mutlak'ın dergâhına iltica eder. Eğer dua çok edildiği halde belalar def olunmazsa, denilmeyecek ki, "Dua kabul olmadı." Belki denilecek ki, "Duanın vakti daha tecelli etmedi." Eğer Cenâb-ı Hak, fazl ve keremiyle belâyı uzaklaştırsa, nurun alâ nur, o vakit dua vakti biter, tecelli olur.
Demek, dua bir kulluk sırrıdır. Kullukta ibadetler ise, halis ve Allah rızası için olmalı. Yalnız güçsüzlüğünü açığa vurup, dua ile O'na iltica etmeli, rububiyetine karışmamalı. Tedbiri Ona bırakmalı, hikmetine güvenilmeli, rahmetini kabahat etmemeli.
Evet, hakikat-i halde, apaçık işaretli ayetlerin beyanıyla sabit olan şudur ki: Bütün varlıklar, her birisi birer özel tesbih ve birer hususî ibadet, birer has secde ettikleri gibi; bütün kâinattan dergâh-ı İlâhiyeye giden, bir duadır:
Ya yaratılış diliyledir-bütün bitkilerin ve hayvanların duaları gibi ki her biri yaratılış dili ile Feyyâz-ı Mutlak'tan(çok bereket ve bolluk veren Allah'tan) bir şeyler talep ediyorlar ve isimlerinin birer tecellisini görmek istiyorlar. Veya fıtri ihtiyaç lisanıyladır-bütün hayat sahiplerinin, güçleri dahilinde olmayan zaruri ihtiyaçları için dualarıdır ki her birisi o fıtri ihtiyaç lisanıyla Cevâd-ı Mutlaktan(çok cömert olan Allah'tan) hayatlarının devamı için bir nevi rızık hükmünde bazı şeyleri talep ediyorlar.Veya çaresizlik hali bir duadır ki, muhtaç kalan her bir ruh sahibi, gerçek bir yalvarış ile dua eder, görünmeyen bir koruyucusuna yalvarır, belki Rabbi Rahibine(merhametini bol bol müminlere veren Allah'a) yönelir..
Bu üç türlü dua, bir mâni olmazsa, daima kabul edilir.
Dördüncü türdeki en meşhurudur, bizim duamızdır. Bu da iki kısımdır: Biri fiilî ve hâlî, diğeri kalbî ve sözlüdür.
Meselâ sebeplere teşebbüs, bir fiili duadır. Sebeplerin bir araya gelmesi, sebepleri icad etmek için değil, belki lisan-ı hal ile sebepleri var eden Cenâb-ı Hak'tan istemek için kabul edeceği vaziyeti almaktır. Hattâ çift sürmek, rahmet hazinesinin kapısını çalmaktır. Bu şekildeki fiili dua, Cevâd-ı Mutlak'ın (çok cömert olan Allah'ın) isim ve unvanına layık olduğundan, kabul edilişi ekseriyetle ortaya çıkmaktadır.
İkincisi; lisanla, kalple dua etmektir. Eli yetişmediği bir kısım ihtiyaçları istemektir. Bunun en mühim tarafı, en güzel gayesi, en tatlı meyvesi şudur ki: Dua eden adam anlar ki, Birisi var, onun kalbinden geçenleri işitir, her şeye eli yetişir, her bir arzusunu yerine getirebilir, güçsüzlüğüne merhamet eder, fakirliğine yardım eder.

İşte, ey âciz insan ve ey fakir beşer! Dua gibi rahmet hazinesinin anahtarı ve tükenmez bir kuvvetin sebebi olan bir vesileyi elden bırakma. Ona yapış, âlâ-yi illiyyîn-i insaniyete(insanlığın en güzel mertebesine) çık, bir sultan gibi bütün kâinatın dualarını kendi duan içine al, tüm yönlerinle ve bir vekil-i umumî gibi ".." de, kâinatın güzel bir takvimi ol.

1-RAHMAN RAHİM ALLAH ADIYLA
2-Eksiksiz tüm övgüler; tüm var olanları yaratıp düzene koyan ve koyduğu düzeni işleten, hayatlarını devam ettiren
3-Dünyada herkesi, ahirette sadece mü’minleri Rahmetine alan,
4-Hesap gününün sahibi Allah’adır. Sadece sana kul köle olur yardımı da sadece senden isteriz.
5- Bizi dosdoğru yola ilet.
6- Nimet verdiğin kimselerin yoluna. Gazaba uğramışların ve sapmışların yoluna değil.
Değerli kardeşlerim, fatiha süresi her bakımdan bizleri eğitmektedir. Mesela duaya nasıl başlanacağını rabbimizin şanını nasıl yücelteceğimizi öğretiyor. Son kısımda da neyi nasıl isteyeceğimizi bize öğretiyor. Bu ifadeleri bir yerde okumuştum ama nerede olduğunu hatırlayamadım. Rabbimizin bize öğrettiği ‘Bizi dosdoğru yola ilet’ cümlesini satın almaya kalkmış olsaydık bütün mallarımızı bütün canlarımızı bütün kazandıklarımızı verseydik karşılamazdı. Neden mi? çünkü hepsinden ve her şeyden daha değerlidir. Söylemek istediğim şu ki fatiha süresi duaların özüdür.( FU ZULİ)
BAKARA SURESİ
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
سُبْحَانَكَ لاَ عِلْمَ لَنَا إِلاَّ مَا عَلَّمْتَنَا إِنَّكَ أَنتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ{32}
32. Melekler: Ya Rab! Seni noksan sıfatlardan tenzih ederiz, senin bize öğrettiklerinden başka bizim bilgimiz yoktur. Şüphesiz âlim ve hakîm olan ancak sensin, dediler.
Meleklerin edeple yaptıkları duadır. (fu zuli)
رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ {127}
Ey Rabbimiz! Bizden bunu kabul buyur; şüphesiz sen işitensin, bilensin.

وَتُبْ عَلَيْنَا إِنَّكَ أَنتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ {128}
Tövbemizi kabul et; zira tevbeleri çokça kabul eden, çok merhametli olan ancak sensin.
رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ {201}
201. Onlardan bir kısmı da: Ey Rabbimiz! Bize dünyada da iyilik ver, ahirette de iyilik ver. Bizi cehennem azabından koru! Derler.
رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْراً وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ {250}
250. Câlût ve askerleriyle savaşa tutuştuklarında: Ey Rabbimiz! Üzerimize sabır yağdır. Bize cesaret ver ki tutunalım. Kâfir kavme karşı bize yardım et, dediler.
رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلاَ تَحْمِلْ
تُحَمِّلْنَا مَا لاَ طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا
أَنتَ مَوْلاَنَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ {286}
286- Allah hiç kimseye gücünün yeteceğinden başka yük yüklemez. Herkesin kazandığı hayır kendisine, yaptığı kötülüğün zararı yine kendisinedir. Ey Rabbimiz, eğer unuttuk ya da yanıldıysak bizi tutup sorguya çekme! Ey Rabbimiz, bize bizden öncekilere yüklediğin gibi ağır yük yükleme! Ey Rabbimiz, bize gücümüzün yetmeyeceği yükü de yükleme! Bağışla bizi, mağfiret et bizi, rahmet et bize! Sensin bizim Mevla’mız, kâfir kavimlere karşı yardım et bize
Miraç hediyesi olan dua ayetleridir. Ayetlerin nüzul sebebi bizim bu ayetleri niçin okumamız gerektiğini açıklamaktadır. Önemine binaen peygamberimiz de bizden bu ayetleri okumadan uyumamamızı istemiştir.