....Adamın ateş kadar kızıl saçları vardı.Gözleri koyu renkli ve dalgındı.Uyumaya dair umutlarını uzun zaman önce yitiren birinin o boyun eymiş havasıyla yatmaktaydı. Yoltaşı hanı onundu tıpkı üçüncü sessizliğin de onun olduğu gibi.Bu da münasipti,zira bu sessizlik en büyüğüydü ve diğer ikisini içinde tutuyordu.Güz sonu kadar derin ve genişti.Üzerinden nehirlerin aktığı kocaman bir kaya kadar ağırdı.Ölmeyi bekleyen bir adamın sabırlı, sapı kesilen bir çiçeğinkine benzer sesiydi "Benim adım KVOTHE.....Belki beni duymuşsunuzdur" |