Önemli tanrılardan biri de Apollon’dur. Apollon, Zeus’la Leto’nun oğludur, Artemis’in ikiz kardeşidir. “Parlak Apollon” anlamında Phoibos Apollon diye bilinir. Delos’ta doğmuş olduğu için Delos’lu diye de anılır.

Delos’tan Delphoi’ye gittiği, orada canavar Python’u öldürdüğü, bu günahtan arınmak için bir kaynakta yıkandığı anlatılır. Güzün Kuzey’e gider, Yunanistan’a ilkyaz gelince döner.

Her şeyden önce ışık tanrısıdır. Onda karanlığa yer yoktur, bu yanıyla doğruluğu simgeler, yalan nedir bilmez. Okları güneşin ışıkları kadar iyileştiricidir ya da öldürücüdür. Apollon hekimliği insanlara öğretmiştir, ayrıca müzikçidir, lir’ini her çalışta tanrıları büyüler.

Sürüleri korur, geleceği bildiriri, Delphoi’de kahinlerin geleceği görmesine yardım eder. O yüzden Delphoi yüzyıllarca bir kehanet merkezi olmuştur. Apollon insana bu kadar yakın da olsa onun giz dolu bir kişiliği vardır. Zaman zaman bu kaba ve acımasız bir tanrı olarak gösterilmiştir.

Şiirin ve müziğin simgesi olan bir tanrının kaba ve acımasız olabilmesi elbette zor anlaşılır bir durumdur. Onda kabalıkla incelik, sertlikle yumuşaklık bir bütün oluşturur gibidir. Defne ağacı onun simgesidir. “Ay” Artemis’in yanında Apollon “Güneş”tir.

alıntı