Doğa güzelliklerinin dile getirdiği çoban ve kır yaşamını anlatan şiirlere pastoral şiir denir.

Bu şiirlerde söz oyunları yapılmaz. Gösterişten ve yapmacıktan uzak yalın bir dille yazılır.

Kökeninde doğaya duyulan sevgi ve özgür yaşama özlem vardır.
 

İdil ve eglog olmak üzere iki türü vardır.
 

İdil, tek kişinin ağzından yazılır. Çobanı! aşkı ve kırsal güzellikleri anlatır. Kısa şiirlerdir.
 
Eglog, birkaç çobanın karşılıklı konuşmasıyla yazılır. Yine, aşkı ve kır yaşamını anlatır.
 


Pastoral Şiir Örneği:
 
Akşam sofrası yerde hazır,
 Yorgunlara mindeherle
 hasır.
 
Ne güzel, ne bulunmaz
 gündü, Güneş dağın ardına
 indi.
 
Çavdar somunu, bulgur ve
 bıçak, Esmerleşen akşamla
 sıcak.
 
Duyulan tek kuş sesi
 şimdi. Ovanın sessizliği
 belki.
 
Bölüştük ekmeği egemen
 Babaca, yanaşma ve
 çoban. Doğa baştan başa
 dingindi.