Satanizm, şeytanı veya şeytan simgesini yücelten ve bazı mezheplerinde şeytana tapmayı emreden öğreti...
LaVeyan Satanizm gibi kimi türlerinde, Tanrı'nın ya da Şeytan'ın varlığına inanılmaz; ancak Şeytani değerler yüceltilir. Özel olarak Hıristiyanlığa genel olarak da bütün dinlere karşı alternatif din olarak ortaya çıkan, geçmişi oldukça eskiye dayanmasına rağmen[kaynak belirtilmeli] yakın zamandan itibaren yeni bir din hüviyetine bürünen önemli bir harekettir.

Kelime olarak şeytana inanma, tanrı diye tapınma anlamına gelen satanizm; şeytana tapınma faaliyeti adı altında Yahudi-Hıristiyan geleneğine Yahudi-Hıristiyan din tahakkümüne ve özellikle de Hıristiyanlığa karşı başlatılan bir reaksiyonun adı olmuştur. Buna "Modern Protesto Hareketi" demek de mümkündür. Bu hareket, başta Hıristiyanlık omak üzere, bütün dinlere ve dinlerin ortaya koymuş olduğu kutsal değerlere karşı bir başkaldırıyı temsil eder. Dolayısıyla, başta İngiltere, Fransa, ve Almanya olmak üzere bazı Avrupa ülkelerinde, özellikle de Amerika'da ortaya çıkan, oradan diğer ülkelere yayılan Satanizm; Şeytanın en önemli özelliği olan muhalefet ve başkaldırıyı esas alarak, dinin ve dinî olan herşeyin karşısında, fakat şeytanın ve onun temsil ettiği şeyin yanında yer alma hareketidir.

Modern Satanizm, ABD'li Macar asıllı Anton Szandor Lavey tarafından kurulan Şeytan Kilisesi ile ortaya çıkıp şekillenmiştir.

Teistik Satanizm


Bilinen en köktenci satanizm türüdür. Radikal satanizm olarak da adlandırılır. Bu dini benimseyen ve sempati duyan şahıslar, canlı ve cansız alemde yegane gücün şeytanda olduğuna inanırlar. Teistik satanistlerde, bir kişinin ne kadar çok kötülük yaparsa, şeytana o kadar yakın olacağına ve derecesinin de o alanda büyük olacağına yönelik genel bir kanı vardır. Şeytana yakın olanın ise cehennemde fazla ceza çekmeyeceğini ve şeytanın hizmetinde zebanilik yapacağını öngörürler. Bunun yanı sıra, teistik satanizmde, kökü oldukça geçmişe uzanan bir kurban ve kara büyü geleneğine de rastlanmaktadır.

Teistik satanizm, tarihte kara büyücülük ve cadılıkla aynı şey olarak algılanmıştır. Özellikle ortaçağ hıristiyan dünyasında, cadıların birer şeytanî varlık olarak algılanması sonucu, literatüre "cadı avı" olarak geçmiş, pek çok kadın kıyımı yaşanmıştır. Teistik Satanizm'in günümüzde Lusiferizm gibi yaygın türleri mevcuttur.

Lusiferizm

Kendilerini, Şeytan'ın en seçkin topluluğu olarak gören ve gizliliğe önem vermeleri nedeniyle günümüzde de ne tür törenler ve etkinlikler yaptıklarına dair çok fazla bilgi bulunmayan bir teistik satanizm mezhebi... Bir takım sembollere şeytanî vasıflar ve anlamlar yüklemeleri, sembolcülüğe önem verdiklerini göstermektedir. Eski Mısır, Eski Roma ve Eski Yunan uygarlıklarında izlerine rastlanmaktadır.

Ateistizmin ve Deistizmin Satanizme Bakışı

Ateistlik bir din değildir. Bilimsel olmayan hiçbir doğa üstü güce inanmamaktır. Bu bağlamda satanizmede, diğer dinlerede aynı gözle bakar. İspatlanmamış iddiaları reddetmek için delil gerekmez. Ateizm ispatlanmamış iddiaları reddeder. Satanizmide, müslümanlığıda, hıristiyanlığıda, museviliğide. Tüm mistik inançları reddeder. Ateizmin adının ne satanizmle, ne de bir başka dinle birlikte anılması büyük bir yanılgıdır.

LaVeyan Satanizm

"Modern Satanizm" diye de adlandırılan LaVeyan Satanizm, Anton Szandor LaVey tarafından kurulan ve organize bir teşkilat haline getirilen Satanist grubun adıdır.

LaVey, 1966'da San Fransisko'da Şeytan Kilisesi'ni (The Church of Satan) kurmuş ve onun başrahibi olmuştur. LaVey, organize faaliyetlerinin çoğunu kilise mensupları dışındakilere çevirmiş ve kitaplar yazmaya başlamıştır. İşte bu tür faaliyetlerinin bir sonucu olarak Şeytan İncili (The Satanic Bible) 1969 yayınlanmış, onu 1972'de Satanist Törenler (The Satanic Rituals) takip etmiştir. Üçüncü kitabı The compleat Witch ise Avrupa'da basılmıştır.

LaVey'in kurucusu olduğu bu Satanist grubun temel hedefi, özel olarak Hıristiyanlığa fakat genel olarak bütün dinlere karşı "alternatif bir din" oluşturmaktır. Satanist akımlar içerisinde kilisesi, yazılı törenleri, bayram günleri, din adamları olan ve organize bir din sayılan tek akım Laveyan Satanizm'dir. Şeytani İncil, Şeytan Kilisesi, ters haç gibi önemli LaVey öğretisinde rastlanan kavram ve ritüellerin Hıristiyanlıkta doğrudan karşıtları vardır.

Gençler arasında işkence yapmak, kedi kanı içmek gibi orgilere'de alet edilebilmekle beraber modern Laveyan rit'inde mum vb.semboller harici'nde canlı kurban uygulanmamaktadır. Temelinde bir şekilde kötülerin yani zekilerin kazanacağını ve en iyi olanın galip geleceğini iddia eden, aykırı fakat sınırları olan bir felsefedir. Şeytan ayetleri kitabında Lavey çıkar ve ego'yu en ön planda tutmuştur. Satanist incilde önemli bir ayet "lüzumsuz kötülük yapmak çıkarlara aykırıdır" maddesiyle vurgulanarak kriter olarak yorumlanmıştır. LaVey, kendisine yöneltilen; "Eğer doğa kanunlarına göre yaşamak için öldürmek en uygunuysa, niçin öldürmeyeyim?" sorusuna, "Öyleyse dene" yanıtını vermiştir.

LaVey'e göre sahte dinler esasında Tanrı-Baphomet'in öcü üzerine kurulduğundan saygı gösterilmelidir. LaVey akımın sempati duyduğu ve lusiferizmle özdeştirdiği diğer bir kavram "Her iyiliğin içinde biraz kötülük; her kötülüğün içinde biraz iyilik" kuramına dayanan Ying Yang öğretisidir. LaVey felsefesi; yaşamdan keyif alabilmek, yaratıcılık, özgüven, bağımsızlık, kendine saygı, sadece karşılıklı cinsellik, güçsüzlerden çalmamak, yemeğini çalmayan hayvanlara ve çocuklara zarar vermemek, zeka ve entellektualite gibi satanik etikleri (nezaket, güven, intikam ve varoluş) savunmuş olmasına karşın genellikle ön yargı, yanlış anlamalar ve öznel uygulamalar sonucu kaotik olarak kabul edilmiştir.[1][2]

Vasiyeti üzerine mezar taşında: "Hayattaki tek pişmanlığım; yersiz yere iyi olduğum anlardır." yazmaktadır.

Sembolik Satanizm

Özünde materyalist bir yaklaşım tarzıdır. Şeytan'a sadece sembolik olarak inanılır. Bu akımın temsilcileri, egemen ahlak sisteminden bağımsızlaşmak için şeytanî semboller kullanırlar. Temsilcileri için şeytan sembolü, insanlığın kurtuluşu ve güçlenişi yolundaki en ilham verici örneklerden biri olarak algılanır.

Örgütleniş

Şeytan Kilisesi

Şeytan Kilisesi, Anton Szandor LaVey'in 1969'da yazdığı Şeytani İncil'de (The Satanic Bible) ifade edilen Satanizm'i uygulayan dinî organizasyon.

İlk Şeytan Kilisesi

Şeytan Kilisesi'ndeki gizliliğin ve felsefi yönden şeytanî düşüncenin azlığından dolayı, Anton Szandor LaVey'in kızı Karla LaVey tarafından 1999'da "First Satanic Church" adıyla ayrı bir kilise olarak kurulmuştur.

Dokuz Melekler Tarikatı

Daha çok küçük gruplar halinde Avrupa'da görülürler ve bazıları Satanist olarak tanımlanır. Bünyesindeki iki ana grup dikkat çeker. Bu gruplar gelenekçidirler ve antik kaynaklara saygı gösterirler, daha keskin ve katı yaklaşımları vardır.

Set Tapınağı

1975 yılında Amerika'da, eski bir rahip olan Michael Aquino tarafından kurulan satanist tarikat... Şeytanın kişisel gerçekliğine inanıyorlar. Avrupa'da az da olsa taraftarı var.

Örgüte ismini veren Set eski Mısır inançlarında yer alan karanlık tanrısıdır. Aynı kelime İbranice'de ise "şeytan" anlamına gelmektedir. Set Tapınağı ile Şeytan Kilisesi arasındaki en temel görüş ayrılığı tapınak üyelerinin şeytanı sadece sembolik bir kavram olarak görmemeleridir. Tapınağa üye olanlar Set'i sembolik bir figür olarak görmedikleri gibi tapınağı da sadece dinî değerlere bir karşı çıkış olarak değerlendirmezler. Tapınak üyeleri, satanizmi şöyle tarif ederler:

"Şeytanın varlığına, evreni var eden ruhsal güç olarak inanmak; şeytana tapmak ve onun belirlediği kurallara ve standartlara göre yaşayarak şeytana itaat etmek."

Set Tapınağı'nda 'kara büyü' çok önemli bir yer tutar. İnsanın kendisini büyü ile geliştirebileceğine inanılır. Öyle ki, tapınağa yeni üye olanlara ilk olarak kara büyüyüyü, büyünün felsefesini, yapılması gereken özel işlemleri anlatan özel tanıtım broşürleri verilir.

1960'lı Yıllarda Satanizm

Anton LaVey, 1960'ların sonunda hippilikten ve Hıristiyanlığın monoton ahlakî değerlerinden sıkılan bireyler için, sosyal Darwinizm ideolojisini ve pozitif düşünceyi, anlaşılabilir bir forma sokarak yeni bir yol oluşturmayı hedefleyerek, 1966 yılında californiya'da, 'Church of Satan' (Şeytan Kilisesi)'ni kurduğunu açıkladı.

Hıristiyanlığa karşı çıkan ve önce Magic Circle (Büyülü Halka) diye bir grup oluşturan LaVey, içinde dokuz Şeytanî ilkenin yer aldığı Şeytanî İncil'i yazdı. Ona göre Satanizm'deki temel hususlar, belli bir dine ve dinî ekole ait olmama ve insanın fizikî veya zihnî yapısından zevk almadır. Şeytan, insanın bir tür hayvan olduğu düşüncesini ve dinlerin günah dediği şeyi temsil eder. Dolayısıyla Laveyan Satanizm, dinî ve ahlâkî her şeye karşı çıkma ve bunların tersini yapma esasına dayanır.

Satanizmin kurumsal anlamda varlığını en doruk noktasına ulaştırdığı dönem 1960'yı yıllar olarak kayda geçmiştir. Özellikle bu öğretinin, sinema, müzik ve medya tarafından çeşitli şekillerde işlenmiş olması da o yıllarda Satanizm'e en popüler çağını yaşatmıştır. Örneğin; Anton Szandor LaVey'in senaryo danışmanlığını yaptığı ve ilk ciddi Satanizm içerikli sinema filmi olan "Rosemary'nin Bebeği", 1968 yılında çekilmiştir.

Satanizmin yaygınlaşmasındaki faktörler

Çeşitli Satanist Kurumları

20. yüzyılın başlarından itibaren çeşitli şekillerde ortaya çıkan Şeytan Kilisesi gibi kurumların, Satanizmin yaygınlaşması adına pek çok propaganda yöntemi uyguladıkları bilinmektedir. Bu propaganda çalışmaları sonunda yalnızca Şeytan Kilisesi'nin bugün Amerika Birleşik Devletleri'nde 50 bin civarında üyeye sahip olduğu sanılmaktadır.

Sinema, Müzik, Medya ve Basım

Özellikle satanizmin kurumsal bir hüviyete büründüğü 1960'yıllardan bu yana, satanizme ilişkin; özendirici, korkutucu, merak uyandırıcı pek çok sinema yapımı üretilmiştir. Bunun yanı sıra öteden beridir satanist tavırları ve söylemleriyle dikkat çeken "rock" ve "metal" gruplarının varlığı bilinmektedir. Bu grup ve müzisyenlerin hayranları üzerinde ne tür satanist etkiler yarattığı tam olarak bilinmese de, satanizmin yaygınlaşmasında etkili olduğu düşünülmektedir.

Ayrıca satanist kurumların kendilerine ait televizyon kanalları, internet siteleri ve radyo istasyonları olduğu bilinen bir gerçektir. Basım alanındaysa, başta Anton Szandor LaVey'in kaleme aldığı eserler olmak üzere, çeşitli satanist grupların kollektif bir şekilde hazırladığı; kimi süreli, kimisi ise süresiz pek çok dergi ve fanzin bulunmaktadır.

Toplumsal ve siyasi durumlar

Satanizmin en sivrildiği dönem olan 1960'lı yıllarda, mistisizmin, uyuşturucu madde kullanımının ve mevcut otoritelere karşı başkaldırıların arttığı sosyolojik bir gerçektir. Hippilik akımının da bu dönemlerde ortaya çıktığı düşünülürse, satanizmin tüm bu toplumsal ve siyasi manzaradan beslenip beslenmediği araştırmaya değerdir.