OSMANLI TÜRKÇESİNE GİRİŞ

a) Osmanlı Türkçesi Alfabesi:

Osmanlı Türkçesi alfabesi Arap alfabesine dayanır.28 harften oluşan Arap alfabesine Farslar kendi dillerinden 3 ses eklemişler ve harf sayısını 31’e çıkarmışlardır. Bu alfabenin harfleri Türkçedeki adlarıyla şunlardır:


ا ب پ ت ث ج چ ح خ دذ رز ژ
س ش ص ض ط ظ ع غ ف ق ك

ل م ن وه ى

Sağdan sola sırasıyla: elif, be, pe, te, se, cim, çim, ha, hı, dal, zel, rı, ze, je, sin, şin, sad, dad, tı, zı, ayın, gayın, fe, kaf, kef, lam, mim, nun, vav, he, ye.


i) Bitişen ve bitişmeyen harfler:
(1) Bitişmeyen Harfler:Bunlar yazıda sadece kendilerinden önceki harflerle bitişir.
ا دذ رز ژ و
(2) Bitişen Harfler: Hem kendileriyle hem kendilerinden önce ve sonra gelen öteki tüm harflerle birleşir. Bu nedenle başta, ortada ve sonda oluşlarına göre değişikliğe uğrarlar.

ب پ ت ث ج چ ح خ س ش ص ض ط ظ ع غ ف ق ك ل م ن وه ى


-Ünlü ve Ünsüzlerin yazılışı:Türkçenin ünlü seslerini yazıya geçirmek için bu alfabe yetersiz kalmıştır.
Ünlülerin Yazılışı: ‘’a’’ ve ‘’e’’ ünlüleri için ‘’elif(ا )’’ kullanılır. ‘’ı ‘’ ve ‘’i’’ sesleri için ‘’ye(ى)’’ ; ‘’o,ö,u,ü’’ ünlüleri için de ‘’vav(و)’’ kullanılır.