 |
|
|
Rüya mıydı? Kâbus muydu? Bilmiyorum...
Gördüklerimin bir açıklaması vardı mutlaka. Biri ne olduğunu açıklayabilirdi, anlatabilirdi ve ben anlayabilirdim ne olduğunu. Günler boyu ağlamak zorunda kalmazdım. Gecelerimi uykusuz geçirmezdim. İçtiğim su bile sensiz olduğu için düğümlenmezdi boğazıma... Bunun bir açıklaması olmalı. Olmalıydı! Yüzümdeki gülümsemeyi de alıp gittin bu sefer. Zira bu önceki gidişlerine benzemiyor, sessizliğinden belli. Susmazdın böyle, sessiz kalsak bile kulaklarımız hep bir şeyler duyardı ve çağırırdı bizi. Bakardık göz göze. Sen her baktığımda utanır gözlerini kaçırırdın. Ben ise hep en çok o halini severdim. Bunu sana söylemediğim için gittiysen affet beni ve dön geri. İtiraf ettim işte ve söyledim sana. Senin en çok küçük bir kız çocuğu gibi utanmanı sevdim, gözlerine baktığım zamanlarda.
Şimdi yoksun... Varlığımı eksiltecek yokluğun, gülen yüzümü ağlatacak gidişin, her şeye çocukça bakan yüreğim bundan böyle asırlık bir beden gibi bakacak etrafına, kalbim eskisi kadar temiz kan pompalamayacak damarlarıma... Bu acıyı daha fazla yaşayacak olmama o bile razı değilken, sen beni nasıl terk edip gittin.
Sen gittiğinden beri bekliyorum dönersin diye. Beklemekten sıkıldığım zamanlarda ise gitmiş olmandan umut ettiğim adreslere bakıyorum her yeni gün yeniden alevlenen umutla seni bir gün o adreslerde bulmayı bekleyerek. Limanımda demirli son gemi de çıktı bir daha hiç bitmeyecek seferine. Hangi yolcuları aldı yüreğine ve hangi yolcuları bıraktı kalktığı limanda, gidişinle meçhul. Yoksa seni sevdiğimi çok az söylediğim için mi terk ettin beni? Ama sevdiğimi ne kadar az söylersem o kadar çok sevdiğimi hissedersin diye düşünmüştüm. Çünkü o cümleyi ne kadar az duyarsan, artık benimle birlikte atmayan kalbin o kadar çok heyecanlanır diye planlamıştım. Ancak anladım ki hayatımda hiçbir şey planladığım gibi gitmiyor. Adeta kazanmayı hedeflediğim sınavlarım gibi. Öyle bir zamanda gittin ki durduğun yerden, adım adım uzaklaştı seninle aklım benden. Düşünemez oldum, hayal kuramaz hale geldim.
Sen gittin benden gitmesine ya bana sormadın ki. İyi de ben senden başkasını sevmek istemiyordum ki. İstemiyorum hâlâ... Filmlerde izlemiştim, romanlarda okumuştum, şarkılarda dinlemiştim; giden sevgililer genelde bir mektup yazmasalar bile en azından bir not bırakırlardı. Senin onu yapamayacak kadar mı acelen vardı? Sevmekten vazgeçmek için bu kadar dar mıydı vaktin? Pardon... Sorular sormayacağım, çünkü bu soruların bütün cevapları da seninle birlikte gitti. O yüzden sorduğum sorulara cevap alamayacağım. Ve bilirsin sen, bu beni çok kızdırır.
Hatırıma geldi bak şimdi, bir sabah kalkmıştın da bana kahvaltı hazırlamıştın. O gün benim doğum günüm ve bizim tanışma yıl dönümümüzdü. Sen bana doğum günüm için sürpriz yapmıştın, tiyatroya gelecektin benimle. Ben ise tanışma yıl dönümümüz olduğu için senin çok gitmek istediğin konsere bilet almıştım ikimize. Tiyatro da konser de aynı akşam aynı saatte idi. Akşam üzerine doğru arka arkaya hediyelerimizi söylemiş ve yine aynı hızla kavga etmeye başlamıştık, ben seninle konsere gidiyorum diye sen benimle tiyatroya geliyorsun diye. Oysa ki zaten ben senin tiyatroya gelmeni istiyordum, sen de benim konsere... Saatlerce kavga etmiştik de sonra boşuna kavga ettiğimizi anlayıp gülerek sarılmıştık birbirimize... (...) Kusura bakma, ağlıyorum şu an. Çünkü hiçbir acının yakmadığı kadar acıttı canımı bu ayrılık. Her yenilgiyi tattım hayatta ve hepsiyle de baş ettim sandım ta ki bu yenilgiyi yaşayana kadar. Ben bu yenilgiye baş tutamam, diş gösterip diklenemem. Yenilirim ve hatta şu an yenildim bile.
Söyleyecek çok şey var, bıraksan ömrümün sonuna kadar anlatabilirim öylece kendi kendime, gerçi tuttuğun da yok Gerçi şu an tutmak istediğini de sanmıyorum. Ben bu mektubu senin mektup bırakman gereken yere bırakıyorum. Belki görürsün ve alırsın umuduyla. Hani her suçlu suç mahalline bir kez daha dönermiş ya. Belki sen de beni bıraktığın yere geri dönersin. Geri döndüğünde görebileceğin göz yaşlarıyla düzensiz olarak ıslatılmış ve bazı satırları göz yaşlarımın verdiği ıslaklık ile karmaşıklaşmış mektubum olmayacak, sen gittiğinde senden sonra ki zaman sen geçirmeye devam etsen bile yüreğimde nasıl durduğunu görebileceksin belki. Belki de hiçbirini göremeyeceksin. Belki seni unutup bir ailem olacak geri döndüğünde. Sen gittiğinde yanan canım kadar yanacak senin de canın gördüklerin karşısında ya da hiçbiri olmayacak, yüzüğü fırlattığın yerden sen alacaksın. Sen geri dönmeyeceksin belki ama ben yüzüğü fırlattığın yerde bekleyeceğim.
|
| WwW.WeBCaNaVaRi.NeT | > .::|~ ♠ Eğlence ♠ ~|::. > Geyik Muhabbeti > Kişisel Sayfalarınız (Moderatör: WeBCaNaVaRi)
Konu: Onun Habersiz Mektupları
Yazdır
Gelişmiş Arama
Ocak 01, 2008, 04:17:18 ÖÖ