Eski bi kız arkadaşımın yazdığı bi yazıdır..Lise forumumuzda buldum bunu...Altında kimseye ithaf edilmediği yazıyor..Bende oyle deyim..Sadece paylaşım...



Uçurumun kenarında olmak...Adım gibi biliyorum.Evet , bazen bazı insanları

çok seversiniz..Hem de ne çok..Ve bazen onlar sizi bilerek,belki bilmeyerek

uçurumun kenarına sürüklerler...Bir rüzgar,bir fırtına gibi eserek geçer

hayatınız...Hem de ne esiş..Ve bu esmeler sizi gün gelir hiç

bilmediğiniz,tanımadığınız bir yere savurur!..Bu yeri bileniniz tektir..Kurtarıcınız

da...Dolayısıyla size el uzatabilecek yegane kişi O'dur..O'dur ;bilirsiniz, tektir

ama biran düşünürsünüz ! Beni bu yola iten zaten O değil mi?Neden itti?Demek

ki ;O'nu mutlu edecek şey buydu..İşte dersiniz,işte sırf bu yüzden O'nu

üzmemek ,mutlu olmasını sağlamak adına O'na dokunamazsınız..Kıramaz,ellerini

tutamazsınız...


Sevgi fedakarlık ister..Sevmek mutlu olmak değildir.Bazen hüzündür...Hatta

çoğu zaman..Elde ettiğinizi düşündüğünüz an belki de hiçbir şeye sahip

değilsinizdir..O'nsuz belki hiçbir şeye benzemez bu ay,bu güneş..

Mutlu olmak nedir diye sorulsa sana <<O>>demelisin alabildiğine...O olmalı kıpır

kıpır yüreğinde..Eğer O yoksa;yetim düşlerinin kimsesizliği büyütür

karabasanlarını yüreğinde...Eğer O yoksa;Belki sende yoksundur..Ama O'nun

<<huzurlu varlığı>> için sen biraz kendinden vermelisin..Belki sırf onun için

onsuzluğu göze alabilmektir...


Belki vazgeçilmezindir, gözbebeğindir.güvendiğindir..Ve güvensiz yaşamak

zordur;bilirim fakat,onun güveni için bir şeyleri terketmek

gerekir...Örselenmiş,yağmalanmış gibi bir yürek kalacak belki elinizde...

Çok acıyacak kalbiniz ,gerçekten seviyorsanız da yaranız hiç kapanmayacak...


O;her sabah uyandığın gün ışığında perdenin arasından sızan ufak bir ışıktır

sende...O;kalbinin ucundan damlayan şiir tadında boş kağıda dökülen cümleler

dizinindedir...O;hergece o olmasada görmeye çalıştığın pembe

rüyalarındadır...Bunu böyle bilipte aldığın her nefesi boşluğa üflemek ne zordur

bilirim...Ô'na hissettiklerini ;bir kağıda şiir gibi,bir de boş odanın duvarlarına

haykırdığınada eminim..Ama sevmek;kendini düşünüp mutlu olmaktansa;O'nsuz

olup O'nu mutsuz etmemek adına kendinin feda edebilmektir...İçinde bir şey

acıyacak, O gelince aklına..Yerine sevemezsin,ama razı olmalısın;Onsuz

tükenmesine yılların...Gönlünde bir nefeslik derman dahi kalmayacak belki,ama

O mutlu olacak...



Aydınlığındır senin..Belki o gidince her şey karanlığa bürünecek ama şunu bilmek sana huzur verecek :


<<O MUTLU...>>



Şimdi gece oldu yine..O ayrı Sen ayrı yastıklarda...Şimdi kaç kez kan oturmuş

gözlerinle O'nsuz kabuslarından uyanıp karanlıkla yoğuracaksın

gözlerini...O;ömürsüz sevgine ömür verenindir belki...Onsuz hayat kitabını

saman kağıda basılmış gibi hissedeceksindir..


Hatıralar fısıldaşır,yüreğinin en kuytu yerinde...Buhranlı akşamlarda belki

canından kan damlar,O'nsuz kaldın işte;Siyahlar sevinçte belkide ama,Eğer O

mutluysa her şeye değer...Gecenin yalnızlığında,işte bunu düşününce söner

hasret fenerleri gözlerinde belki...


Kendine gel şimdi..Uçurumdaysan,Onu çok seviyorsan,ona yüzde bir ihtimal

dahi zarar vermemek adına ,Elinden tutup onuda uçurumdan

sürükleme..Kendini boşluğa bırak ,kalbiinde yalnızca O olsun,ama Onuda alma

yanına..Bırak!.. Sendeki yüreği O da hissederse;sende O'ndasındır

zaten..Yaşadığın her şey;Yüzünde yazılı, Kalbinde kazılı kalsın...Bırak sensiz

hayatında, seni yaşatabilsin..Ve düşerken yükseklerden;Dilini bu mısralar

süslesin:::



''Sıyır Umutlarını Karanlığın Yakamoza Hasret Denizinden

Bilirim;Ne de Çok Ağladın Bir Damla Yaş Dahi Dökmeden

Kaç kez İhaneti Yaşadın;Çocuk Yüreğinle Sevgili Elinden...

Farzet ki Sevgi;Sevgilide ÖLÜME Tebessüm edebilmekmiş...''Ona Ölmek

teşekkürler. ettim Paylaşım için Çok Güzeldi ):