Bugün güneş doğarken belliydi; yüzümde emanet bir acı bırakacağı.
Bütün kapıları kapalıydı evimin ve bütün ışıkları açık kalmıştı.
Korkmuştum,
Kimsesizlikten belki de
Belki de
Birinin girmesinden…
Her bir kapıyı açtım ilk önce,
Her bir odada
Kokladım sensizliği;
Her bir odada daha da yalnızlaştım.
Bir odadan nasıl nefret edilir bu sabah öğrendim.
Ve nasıl bir çaresizlikle sigara yakıldığını.
Üşendim;
Yüzümü yıkamaya,
İşe gitmeye,
Konuşmaya üşendim.
Yürümeye başladım her günkü yolda
Yürüdüm.
Yürüdükçe daha çok düşünebiliyor bir insan
Bunu da bu sabah öğrendim.
Sonra bir hayal buldum bırakılmışçasına yolda
Bende üstüme aldım.
Omuzlarıma
Hatta o kadar çok sevdim ki o hayali
Benim sandım.
Bana aitmiş gibi sevdim onu.
Kim bilebilirdi;
Küçük bir hayalin kocaman bir gözyaşı taşıdığını
Hayal sandığım şeyin kocaman bir yalan olduğunu kim bilebilirdi?
Atmaya çalıştım üstümden,
Yokmuş gibi yaparsam belki de kurtulurdum ondan,
Belki de bu seferliğine.
İyice içimde artık
İyice benim oldu.
İçinde bir gülüş var ki dünyalar güzeli.
İçinde en çok çaresizliğim var aslında
Ellerimi açasım var bu sabah
Olmayacak bir dua edesim var.
Olmayacak bir cümleye kendimi de koymak var.
Bitmedi bu sabah bu yol.
Bitmedi
Bugün aslında belliydi;
Güneşin doğarken canımı acıtacağı…


Vexed

çok güzel bir siir yine yüregine saglik.

Güzel ,yüreğine sağlık..

Beğendiğinize sevindim.