o gece bende öldüm askım

o gece, yine her zamanki kalabalık ve sıkıcı gecelerde oldugu gibi sıradan başlamıştı.

O her zamankinden farklı olarak başka bir heyecan yaşıyordu bu gecede.

Aslında neden bu gecede bulunduğunun bile bir mantıklı açıklaması yoktu.

Bu gece diye bahsettigimiz şey aslında onun en sevdiginin yani ilk ve sonsuz

aşkının düğün gecesiydi.

Gülmek istemiyordu ama aglamakta istemiyordu aynı zamanda.

Tanıdık onlarca simaya boş gözlerle sadece bakabiliyordu.

Ona '' sen benim bir tanemsin,sensiz yaşayamam'' diyen insan bu gecede

başkasıyla evleniyordu.

Kalbinde terk edilmenin ve sokakta kalmış bir kedi gibi yalnız kalmanın acısnı

yaşıyordu.

Lanet olası ''kara sevda'' dedikleri şey de bu olsa gerekti.

Senin içim herşeyi yaparım diyen insanın düğün salonuna girişini ve alkışlarla

kalabalıgı yararak müstakbel karısıyla salona girişini karışık duygularla izledi.

''Aşk aptallık sanatıdır'' sözünü dogrularcasına o ulaşılmaz aşkının düğün

salonuna girerken ki mutlu hali onu da mutlu etmişti.

O muhteşem ve sıcak gülümseme işte karşısındaydı,o her zaman ve heryerde

karşısına çıkan o muhteşem,onu hayata baglayan ve karşı koyamadıgı.

''Ne de yakışıklı olmuş'' dedi içinden ve bir anda olsa kendisini o beyaz

gelinligin içinde o çok sevdiginin yanında hayal etti.

Sevdiğinin yanında olma hayali bile onu bir anda olsa cenneti yaşatmıştı

Ama

bu hayal

dügüne gelenlerin çiftetellisiyle bozuldu bir anda.

O taptıgı insan onunla göz göze bile gelmekten bile kaçınıyordu ama

aşkı mutluydu ya o da muyluydu o an için.

Bu düğün ölüm fermanıydı adı gibi biliyordu ama o yine de çölde susuz kalmış

bir insan gibi uzun zamandır görmedigi aşkını izlemekle meşguldü o an için.

Hala daha içinde bir ümit vardı her umutsuz aşıkta olan.

Aşkı düğün salonundan onu kucaklıycak ve beraberce sonsuza

kadar yaşıyacaklardı.

Ama

Bunların hepsinin hayal oldugunu o da biliyordu.

Düğün artık bitmişti ve düğün salonu yavaş yavaş boşalmaya başlamıştı,

O an zamanın bitmesini istemiyordu ümitsizce hatda zaman dursun ve akmasın

istiyordu.

Bu düşündüklerinin hiçbirisi olmadı ve gece bitdi.

O arabasına bindi ve arbasıyla sessizce evine doğru yol almaya başladı dügünün

ardından,

Kafasında binbir soru vardı ama onu şu ana kadar mutlu edebilen tek insan

olan olan ve ona ''birlikte yaşlanıcaz aşkım'' diyen insanın evlenip

başkasıyla yaşlanacagı düşüncesi onu kahrediyordu.

Bir hafta boyunca ona kimde ulaşamadı,

Onun oturdugu apartmanda artık ceset kokusu vardı ve komşularıda

polise haber vermişti.

Ailesi onu merak etmiyordu çünkü bu aşk için ailesini bile feda etmişti

görüşmüyordu

onlarla bile ilişkisini kesmişti.

Polisler eve girdiler ve onun cansız ve o haliyle bile güzel cesediyle karşılaştılar.

Ağzı köpürmüştü ve yanında boş bir kutu uyku ilacı vardı.İntihar etmişti ve polisler

intihar ettigi odadaki masanın üstünde bulunan açılmamış bir zarfı merkeze

götürdüler.

Zarfın üstünde''Sevilay okusun'' yazıyordu ve sevilayın cep telefonu.

Sevilay en iyi arkadaşıydı ama onu bu aşk çıkmazından kurtarmaya çalışan Sevilay'la

bile bu aşk yüzünden kavaga etmiş ve son 5 aydır onunla bile konuşmuyordu artık.

Etrafında kimse kalmamıştı aslında hayalinde yaşadıgı aşkından başka

son zamanlarında ama hayali bile yetiyordu ona son anlarında bile.

Polisler Sevilay'a ulaştı,Sevilay'ın zarfın içindeki yazıları okuduktan gözleri yaşardı

ve şu sözleri mırıldandı

''Senden fazla seven olmamıştır''

Polis, Sevilay'ın ağzından çıkan bu sözleri ona söyledigini sanarak

''Bir şey mi dediniz hanfendi?'' dedi

''Yok polis bey yok bir şey'' diyebildi Sevilay sadece.

Daha sonra mektubu tekrar okumaya başladı Sevilay,yılgın ve gözyaşları

içinde

not ve mektup karışımı kağıtda şunlar yazıyordu;

''Aşkım seni benden daha çok mutu edebilecegini bilsem yaşardım ama

seni benden daha fazla kimse mutlu edemez,senin o sıcak gülümsemenin

gözyaşlarına dönüşecegini görecegine ölmeyi tercih ederim

ELVEDA AŞKIM ''

yazıyordu bu maktupla not karışımı kağıtda.

Halbuki

bu not hiçbir zaman o sevdiginin

uğruna öldüğünün eline bile ulaşmıycaktı

ama

belkide o aşkı aramıyordu onda

hayatı arıyordu

ve aşkı bitince

hayatı elinden alınınca

bütün renkleri solunca hayatın

ölmeyi tercih etmişti.

''Aşk bir oyuncak değil

kumarların en büyügüdür

ve

unutmayın

ortaya koydugunuz belki de aşk ile

hayatınızdır''.....

ööf bu neydi yaaa
yok artık böyle aşklar allahtan...iyikide yok