''belki dört saatten beri yürüyordum. ne diye yoldan ayrılıp buraya saptığımın, niçin geri dönmediğimin farkında değildim. başımın yanması azalmış, burnumun kökünde hissettiğim karıncalanma geçmişti. yalnız içimde müthiş bir boşluk hissi vardı. hayatımın en dolu, en manalı zannettiğim bir devresi birdenbire boşalmış, bütün manasını kaybetmişti. en tatlı emellerinin tahakkukunu gördüğü bir rüyadan acı hakikatle uyanan bir insan gibi içim çekiliyordu. ona hakikaten dargın değildim; asla kızmıyordum. sadece müteessirdim. ''bunun böyle olmaması lazımdı'' diyordum.
kürk mantolu madonna'dan ...