Nehir Adam Ve Mutsuz Kraliçe

Mutsuz bir kraliçe ile Nehir adamın hikayesi bu
Kaynak : yorumla.net - Linkleri Sadece Kayitli Uyelerimiz Gorebilir. Uye Olmak Icin Tiklayiniz...
Seven bir kraliçe ile nehre benzeyen sevilen bir adamın hikayesi de diyebiliriz

Kraliçe’mizin adının “mutsuz” olduğuna aldanmayın

O da mutlu bir kraliçeydi bir zamanlar

Onun da şen kahkahaları, mutluluktan ağladığı anlar vardı

Ama artık her şey değişti

Kraliçenin gözleri nemli, ruhu matemli

Mutlu olmak artık öyle zor ki onun için

Nasıl dönebilir ki o eski zamanlara

Bir bahar sabahı nehre rastlamadan önceki kraliçe değil ki artık o

Nasıl çıkmıştı yola, ne kadar geçmişti aradan

Artık hiçbişeyi hatırlamaz olmuştu

Sadece Nehir Adamla başlıyordu hayatı sanki

Öncesi yok, geçmişi yok, bildiği başka hiçbir şey yok gibiydi.

O bahar günü nasıl olmuştu da aşık olmuştu Nehir Adama

Nasıl karşılaşmışlardı bir anda…

Nehir boyu bir yürüyüşe çıkma fikri nereden gelmişti aklına

Adım adım ilerlerken nehir kenarında

Yansımasını görmek istedi nehrin parıltısında

Oturdu kenarına eğdi başını aşağıya

Önce kendi güzel yüzünü gördü, izledi kendini doya doya

Ve sonra içmek istedi sudan kana kana

Ama su dalgalanıverdi bir anda

Bir yüz görünüverdi o sırada

Bir hayal gördüğünü sandığı anda

Uzatıverdi Nehir Adam elini ona

Yumuşacık bir his bırakarak tutar elini bir anda

Çeker kadını yavaşça kendi dünyasına

Minik bir öpücük kondurur dudaklarına

Kraliçe bırakır ellerini, saçlarını ve suratını serin sulara

Adamın yansımaları ilmik ilmik işler ruhuna

İlgisi, sevgisi onu sımsıkı bağlar hayata

Engin bir nehirdir adam

Ve kraliçe de aşka susamış,

Aşkın suyunu kana kana içme telaşında

Nehir Adam izin verir Kraliçenin kendi suyunu doya doya içmesine

İzin verir aşkın suyunun lezzetini tutku içinde tatmasına

Ve günler boyu gelerek Kraliçe nehir kıyısına

Ruhu karışır nehir sularına

Nehir sularının kendi ruhuna karıştığı gibi

Sanır ki hep böyle sürüp gidecek

Akıntı hep aynı yönde sürecek…

Şaşkınlıkla bakakalır etrafa

Avuç avuç suya kanacağını sanırken akıntı yön değiştirmeye başlar bir anda

Nehir artık onunla suyunu öyle az paylaşır ki olur ki

Kadın günlerce, gecelere bir yudum suya hasret olur

Arada bir akıntının yönü değişir gibi olur,

Heyecanlanır kadın

Ama artık avuç avuç değildir ona sunulan

Bir yudum sudan başka bir şey değildir

Ve gün olur o bir yudum suyu bile bulamaz olur

Susuzluktan yanar kavrulur

Peki ya Nehir Adam bilmez mi Kraliçesinin yanıp kavrulduğu

Bilmesine bilir de onun derdi verimli tarlalara hayat vermek

Ondan mahrum kalmış, ona susamış bir kadın ne umurunda…

Ona susamış bir yürek nedir ki uçsuz bucaksın tarlaların yanında

Yaşanan her gün yalvarır kraliçe Allah’a

Soyunun tükenmeyeceğini bilse bir balık,

Ona karışacağını bilse yağmur, kar,

Uzak diyarlara taşıyıp bırakacağını bilmese bir taş parçası, bir kum tanesi de olmaya hazırdır hayatta

İçinde yaşayacağına izin vereceğini, yanında götüreceğini bilse çirkin bir kurbağa bile olmaya razıdır ırmakta

Çirkin bir kurbağayı bile prenses öpmemiş miydi?

Sevilen bir kurbağa bile prense dönüşmemiş miydi?

Neden öyleyse kendini esirger Nehir Adam kraliçesinden?

Garip, biçare, kirli, pis Külkedisi’ni bile arayıp bulurken seven prens

Sevdiği Rapunzel için kör olmaya razıyken diğer prens

Pamuk Prensesi’ni öpüp hayata döndürürken öbür prens

Bir “Mutsuz Kraliçe”sini neden çekip çıkarmaz karanlıktan nehir adam?

Bilmez mi ki Mutsuz Kraliçesi onu bekler, özler?

Ve nehir ona karışmıyorsa o nehre karışmaya karar verir

Göz yaşlarını sular nehir sularına

Nehir Adamın engin sularında minicik kalsa da

Aşkının gözyaşları karışır nehrin sularına...

aLntı