Her gördüğün şeyi alma lisana,
İnsan, dili ile uğrar ziyana.

Görünüşte dilin cirmi küçüktür,
Fakat cürmü, yaptığı iş büyüktür.

Pişman olur, düşünmeden konuşan,
Sonunda kesilir baş, dökülür kan.

Kimi bir söz söyler düşer hataya,
Sözünü bilmeyen uğrar belaya.

Kâfir olur, bir sözüyle Müslüman,
Bir söz ile gider, İslam ve iman.

Diline sahip ol, boş söz söyleme!
Su-i zannı bırak, gıybet eyleme!

Kimsenin aybını ağzına alma!
Sonra pişman olup, saçını yolma!

Bulunmaz, ayıpsız, kusursuz insan,
Ancak Rabbimizdir, kusursuz olan.

Nasıl kusur etmez, dünyada insan?
Ona düşman iken nefsiyle şeytan.

Hep kusur araştıran, dost bulamaz,
Noksandır o, kâmil insan olamaz.

Kusursuz bir insan, olmaz muhakkak,
Kulunun yüzüne vurmaz onu Hak.

Hakiki dostluğa eyle riayet!
Hoca kusuruyla dostu kabul et!

Resul-i Ekrem’in öğüdünü tut!
(Ya hep hayır söyle yahut et sükût!)