Nef'i Küfe

ağzına kadar dolu küfesi dert tasa
Sırtını kana bulayan yük dünya
Kara suyuna batar ayakları çilenin aranır derman yaralara
Yükümlüdür bakmaya yatalak anasına
Ölmüş on sene evvel babası
Kenar mahallede izbe yuvasının açlıktan titrer sobası
Elinde ki nasır emek
Alnında ki ter yemek demek ona
Yüzüne somurtmuş felek
Bu yüzden hayat gülmemek demek ona
Gün biter ele gelir üç ekmek
Ah İstanbul’u sırtına yüklemek
Bir kızı sever oda kalbini deler
Hamala ağır gelir sevda

Hüzün akar gözünden yaş yerine
İpe dizmiş gözünü yarin çeker
Sabır hasreti biler
Özlemi her gün aynı yollar ezer
Bir sefer bakmamış ona güzel
Her geçişinde farklı bi etekle
Ardına baka baka yorulmuş hamal
Yeniden yüklene dursun yükler küfeye…
Tabanı delik ayakkabıları yorgun
Yağmur süs gibi konar ceketine
Türkü mırıldanıp arşınlar şehri
Eli hep uğrar sigara paketine
İstiklalin harbini görmüş kasketi
Yazıda bir kışı da kasvetinin
Şakaklarını aka bulamışlar
Onu da kirli tütünle sarmışlar
doğruğu kar tutan bi dağa oturmuş dumanı
Şemside batırdı derin bi ummana
Yıldızları bir bir mıhlar tavana
Kısa adımlarla yolu uzar evinin
Yolu sapa evinin
Zar sesleriyle bezeli kahvenin
İnce beline sarılır parmakları çayının
Demini çeker
Demirini çeker limandan gider
Kara bulutları karşılar avluda onu
Annesi kollarından göçer
Yalnız bir ev ve o var artık
Kan kırmızı şaraplara dadandı
Namluyu dayattı hayat kafasına
Hamala ağır gelir sevda