Nef'i Ben Anca Yolcuyum

verse 1 -

Karatma başlasın ki çün karardı cümle âlem
Kapandı perdeler ölüm düşer bak tane tane
Karartı her köşeyle her bucağını takip etsin
Kirleri silip süpürsün çöpçüler
Süpürsün pis bi elle ellenen o camları
Tükürsün sisli akşamüstü ona çatanlara
Başa üşüştü matemin ve derdin serseri askeri
Avare doldurur kırılmış testiler şarapla
Kan yarıştı can kızıştı kan kılıçla dost
Kar yağıştı buz kesişti kaç paraydın dostum
Hiç kırıtma boşa bu naz seninde delik postun
İç geçirtti çevrem hatırıma düşünce diş geçirdim iblise
Yamandı cengim ondan aktı çok ter
Yamardı süzgeç olmuş kalbini biçare hasmım
Esince ört camı üşütme sende kalsın aklın
Üzülme üstün örter elbet karabasanların

—verse 2 –

Hangi perdenin sonunda bitecek ömrün arkadaş?
Hangi zelzeleyle toprak aldı barkını?
Hangi hali şaşkına çevirdi bahtını peki?
Hangi hissin en dorukta hangi bayana sattın aşkını?
Hancı anca serdi yorganı bu soğuk yerlere
Yastığım uçurum dipsiz sisli
Sarstığım herkes uyanmak yerine dirilseler
Bilebilseler, dile gelip ötseler bir bir
Dilim seni dilim dilim dilersem
Müebbet yer kalem aklım bas sırra kadem
Sürmüşler elemi ardından ara demiş devayı
Yüzmüşler derimi ardından batmışlar canımın dibine
Aksınlar kanımın rengine yanan kırmızı yangınlar
Assınlar birbirlerini peş peşe
Yatsınlar demir ardında havaya hasret çok sene
Güç kuvvet yetmese de sürünerek noktayı koydu nef

NAKARAT
Ben anca yolcuyum topuklarım batardı camlara
İçimde çağlayan şelale kanla doldu bak
Ben anca yüktüm kendi sırtıma usanmam artık
Dilimle pek çok harbe girdik yaralar aldık

Ben anca yolcuyum terim akar gider bu toprağa
İçimde ağlayan çocuk kanda kustu bak
Ben anca yüktüm kendi sırtıma usanmam artık
Dilimle pek çok harbe girdik yaralar aldık.