Başarıya aç Ankaralı futbolseverler, yıllardır küme düşmeme mücadelesi yapan takımlarını izlemekten bıktı. Çoğu da küstü. Artık maçlara gelmiyor, hatta formaları ile flamaları tozlu raflardan indirmemeye kararlı… Ne zamana kadar mı… Ta ki bu takımları doğru dürüst bir şekilde, yani lafla değil gerçekçi icraatlarla üst sıralar için mücadele edebilecek bir ekip kuruluncaya kadar.

Taraftar deyince de akla önce Ankaragücü geliyor. Bunun için bu ekibimizden başladık. Ankaragücü için işler çok karışık…Çünkü maddi sıkıntı var, taraftar beklentisi ve baskısı var. 100. yıl hedefi var, onursal başkanı var, tam 15 yıldır Ankaragücü sevgisi hiç eksilmeyen Büyükşehir Belediye Başkanı var. Kadro sorunu var.. Onun için önce Ankaragücü takımını ele aldık.
Şimdi söz yıllardır Başkent sporu için kalemiyle, sözüyle yol gösteren, hizmet eden spor yazarlarında…
Onlar kendi pencerelerinden çözüm yollarını üretmiş, amaçları sizlerle paylaşmak…Buyrun:


Doğan ERSAVAŞ : 1910 yılında dünyaya gelen ve Avrupa'nın en genç ülkelerinden Türkiye'nin asırlık çınarı Ankaragücü son yıllarda gerçekten inanılmaz bir kabus içinden sıyrılamadı.Her yıl, küme düşmemek gibi bir mücadeleyi camiasına acı çektirirek yaşatan bu kulüp,kendi içindeki asıl sıkıntıyı başkanında aramak yerine futbolcusunda,taraftarda ve basında aramak yanlışıyla bu yılı da "büyük bir başarı" ile düşmeden kurtardı. Görev süresi boyunca kulübü kamuoyu önünde " hırçın ve sevimsiz" hale getiren eski başkan Cemal Aydın ne zaman ki takım aynı rotaya girdi, sanki fedakarlık yapmışçasına "onursal" sıfatını bırakmadan başkanlıktan ayrıldı.Gerçi hala kendi koyduğu "titr" ile gölgesini kulübün üzerinden çekmiyor ve "seçilmiş yönetimi" hiçe sayarak Ankaragücü üzerinde birileri ile pazarlık yapıp duruyor.
Bu kulüpteki hastalığın adı kondu,tedavi için yeni bir doktorlar grubu konsültasyona başladı.Hikmet Karaman ile çıkılan dik yokuş, şimdilik, bir düzlük olarak yarınlara yol açıyor. Kulüplerin gelirlerinin yaklaşık % 90'ının "İddaa"ve"Spor Toto" kaynaklarından geldiği günümüzde Ankaragücü'nün yan gelirleri için hiçbir çalışma yapılmadı.Yani, bir forma,eşofman,mont gibi taraftar cazibesine sunulacak gelir kapıları hiç düşünülmedi. Başarısızlık gişe hasılatını asgariye indirdi.Eski başkanın bir avuç adamı gerçek taraftarı yıldırdı.Doğruları yazan basın hedef haline getirildi. Özetle, camia " iki cami arasındaki beynamaz" gibi yolunu şaşırdı. Şimdi yeni bir sezon başlayacak.Bugünlerden yarınlar için mutlaka altyapı çalışmaları eş dostla değil, gerçek eğiticilerle ele alınmalı,giderek artan ekonomik sıkıntıya çözüm için buralardan yarınların yıldızları bulunmalıdır.Çok güçlü ekonomileri olan kulüplerle başka türlü başa çıkılamaz.
Taraftar bu sezon başlangıcını kendisine " milad" olarak kabullenmeli,geçmişin küskünlükleri unutulmalı,kulüpten "çıkar sağlayan" azınlıklar temizlenmeli,tribünlerde "gerçek taraftar ağırlığı" sağlanmalıdır.Hatta hatta,birilerine " geçmiş başarısızlıkları" için teşekkür edilerek "kapı, arkadan kapatılmalıdır".
Ankaragücü için başarı " ya çıkarsa?" diyerek alınan "Milli Piyongo bileti tesadüfüne bırakılmamalıdır.Yeter ki, yıllardır yaşanan yanlışlar bir daha gelmemek üzere kulübü terk etsin. Gerisi kendiliğinden gelir. Ve Ankaragücü bunu yapacak güçtedir. Geçmişi geleceğinin teminatıdır...

Yusuf YALKIN: 100.yılını kutlamaya hazırlanan bir kulüpte, büyük bir sessizlik varsa, orada bir sorunun olduğu görülüyor. Bu sorun tahminimce, yıllardır süre gelen başarısızlığın birden bire değişemeyeceği gerçeğinden kaynaklanıyor. Oysa, Ankaragücü başkentin en köklü kulübü ve aynı zamanda büyük bir taraftar kitlesine sahip. Bu gücü, maalesef yıllardır üst seviyede bir başarıya ulaşmak için kullanamıyor. Çünkü, ortada yıllardır Ankaragücü’nü yönetenlerin ciddi bir hedeflerinin olmaması görülüyor. Bu nedenle mevcut yönetimin yapması gereken, öncelikle Türk futbolundaki ekonomik gücün neler yapabildiğini görmesi lazım. Başarı için güçlü bir ekonomik yapı, ciddi bir yönetim politikası, transfer ve 100.yıla yakışır bir biçimde ciddi organizasyon yapmak gerekir. Bunu yapmayanların hayali başarı peşinde koşması yıllardır süre gelen ve herkesçe kanıksanan bir durumdur. Bu durumun yöneticilere çok çarpıcı örnek olması gerekir. Amerika’yı yeniden keşfetmeye lüzum yok.

Atİlla TÜRKER : Türkiye’de hedefe en kolay ulaşması gereken takımların başında Ankaragücü geliyor.
Niye mi? Ankara’nın ve de özellikle Ankaragücü’nün inanılmaz büyük avantajları var. Başka bir yerde 10 liraya top koşturacak olan futbolcu, Ankaragücü’nde çok daha azına sözleşme imzalar. Çünkü her zaman göz önünde olacak. Başarıya ulaştığı takdirde milli takıma kolay gidecek. Tribün desteği bulacak. Aleyhte tezahürat az duyacak. Büyük şehirde yaşamanın avantajlarından yararlanacak. Medya desteği alacak. Bu desteği alırken en ufak bir şekilde eleştirilmeyeceğinin farkında olacak. Saymakla bitmez bu avantajlar. Ankara’nın konumu çok farklıdır. Her bakımdan özel ve güzeldir. Futbolcular da cin gibidir. Tüm bu hususları çok iyi bilirler. Yeter ki siz de yönetici olarak, futbolcu tercihinizi doğru yapın. Şimdi bakın, Ankaragücü önümüzdeki sezon 100. yılını kutlayacak. Lafta şampiyonluğa oynayacak. Ama tablo ne? Ortada görünen bir şey yok. Olacağa da benzemiyor. Yazınca yazdı oluyor. Elinizi vicdanınıza koyun. Soruyorum şimdi: Ankara takımlarının başarısızlığındaki bir numaralı sorumlu kim, ya da kimler? Çok açık bir şekilde ortada. Ankara’da un var, yağ var, şeker var. Ama yönetici yok!

İhsan KAVAK:. Ankaragücü ile ilgili kime soru sorulsa, herkes ayrı bir bir fikir ayrı bir görüş belirtiyor. İki kişinin bile aynı noktada birleştiğine şahit olamadık.
Yani anlayacağınız durum o kadar karışık, tam bir arap saçı…Çözebilirsen çöz.
İşin doğrusu şu andaki çok kısa sürede başarılı olmuş, takımı en zor zamanda alarak elini taşın altına koyan, büyük fedekarlıklar yapan Cengiz Topel Yıldırım ve yönetimini hiçe sayarak çözüm üretilmemesi gerekir.
Ama bazı gerçekler var ki onu da görmezden gelemeyiz. Art niyet aramadan ve hayalperest olmadan bir çözüm varsa bunda birleşmek gerekir. Geçen sezondan biriken borçlar bir tarafa, 100.yıla girerken başarılı olmak için hazırlıklar yapılacakken bol paraya ihtiyaç var. Her geçen gün başarıyla ters orantılı olarak artan taraftar kitlesi, kümede kalmayı başarı sayıp hatta düşmemeyi büyük bir başarı gösterip şölen düzenlemeye kalkan bir takım istemiyor. Bir şeyler yapmak isteyenlerin program ve kaynak açıklaması gerekli. Bu da içinde bulunduğumuz ekonomik kriz içinde biraz zor gözüküyor…
Kimse kimseyi kandırmasın. Yapılacak tek bir şey kalıyor. Bana göre Melih Gökçek’in Ankaragücü ile ilgili samimi teklifine evet demek.
Kimse de benim bu düşünceme kızıp alınmasın, sakın ola ki öküz altında buzağı aramaya kalkmasın.
100. yılda başarı getirecek, Ankaragücü’nün geleceğini teminat altına alınabileceği konusunda daha iyi bir görüş ve gerçekçi bir teklif varsa, ona da içtenlikle “evet” deriz.

Nezir ÖNAL : Ankaragücü’nde en büyük hedef nedir? Tabi ki 100.yılda başarılı olmak. Peki bunun için ne yapılmalı, elbette ki güçlü bir kadro kurmak… Ya bunun için de ne olması gerekir… Para… para…para…
Peki bu Ankaragücü’nde para var mı? Oldukça şüpheli… Kulübün kısa, orta ve uzun vadeli borçlarının toplamı 17-18 milyon lirayı bulur… Yani eski parayla 18 trilyon…
Bu sadece borç… Güçlü bir kadro için en azından bu kadar daha para gerekir mi gerekir...Gelir- gider tablosu yapılınca da durum Ankaragücü pek parlak değil gözükmüyor.… Peki şimdiki yönetimin tek başına bu kadar parayı bulma olasılığı nedir? Vallahi zor hatta zorun da ötesi… Ne lazım: Destek…destek…destek…
Ha böyle deyince de hemen birleşme yanlısı yaftası takılmamalı. Ama destek şart. Bu nereden gelirse gelsin. Ankaralı işadamlarından mı, Büyükşehir Belediye’sinden mi?
Onu bilemem… Bunu düşünecek olan kişi veya kişiler de dışarıdan değil, şimdiki başkan ve yöneticilerdir.
Demek ki öncelikle bu para sorunun çözülmesi lazım ki 100.yakışacak bir kadronun oluşması için ilk adım atılmalı. Hepimiz biliyoruz ki bu sezon Ankaragücü taraftarının beklentisi çok yüksek… Yönetimin işi bu açıdan bakıldığında oldukça zor çünkü. Ankaragücü taraftar şampiyonluk mücadelesi verecek bir kadro beklentisinde.
Teknik Direktör Hikmet Karaman, takımları küme düşürmeme konusunda doktorasını tamamladı, doçentlik tezini verdi şimdi profesörlüğe uğraşıyor.
Üst sıralar için uğraş verme konusunda başarılı olması için bir neden yok. Bakınız, örnek; Sivasspor ve Bülent Uygun.
Bir de hem Teknik Direktör ve yönetim için de kaçış yolları tıkandı. Başarısızlığa mazeret bulma konusunda. Yıllardır ne güzel uyutmuşlardı. Yok “Bize şampiyonluğu yedirmezler, yok önümüzü keserler” diye hem basını hem de taraftarlarına ninniler
söylediler. Hakemler hata yapabilir ama koç gibi eyyam yapmadan, Mahmut Özgener başkanlığındaki Futbol Federasyonu, kulüp ayrımı yapmadan dimdik duruyor.
Yöneticiler açısından maalesef mazeretler tükendi.
Adam gibi takım yapmaktan ve üst sıralar için mücadele etmekten başka çıkar yolu yok. Dikkat edin direkt şampiyonluk değil hep üst sıralar diyorum. Çünkü öyle hemen yap şalap şampiyonluğa oynanamaz. Önce sağlam temel atılacak sonra da katlar yavaş yavaş çıkılacak. Bu gerçekten öyle kolay bir şey değil..
Yöneticilere sesleniyorum ya böyle yaparsınız ya da arkanıza bakmadan O çok sevilen, şeref tribününü…
Oradan kalkıp binlerce kişiye el sallamak çok güzel ama unutmayın ki her güzel şeyin bedeli var…