Yaşlı ve spor giyimli bir adam, son model arabasını deniz kenarına çekmiş, portatif şezlonguna kurularak yurt dışından yeni getirttiği oltasını denemeye başlamıştı. Fakat kısmetli bir adam sayılmasına rağmen, her nedense tek bir balık bile tutamıyordu.

Yaşlı adam, hemen yanıbaşındaki büfeden aldığı sosisli sandviçini soğuk kolası eşliğinde yerken, yan tarafına genç bir balıkçının yanaştığını farketti. Giyinişinden çok fakir olduğu anlaşılan adamın bir poşet içinden çıkarttığı oltalar yer yer düğümlenmiş ve herbiri farklı boylarda olan iğneleri paslanıp körelmişti. Yaşlı adam, can sıkıntısını giderecek bir eğlence bulmuş olmanın mutluluğuyla balıkçı arkadaşını seyrederken, onun bir anda heyecanlandığını farkederek gülümsedi. Alel acele çekilen mesinanın ucunda mutlaka delik bir postal olmalıydı. Ancak yaşlı adam, biraz sonra hayretinden şaşkına döndü. En az yarım kiloluk bir balık, oltanın ucunda çırpınıp duruyordu. Genç adam, besmeleyle çıkarttığı balığı temiz bir poşete koyduktan beş on dakika sonra, İkincisini de yakaladı. Yaşlı balıkçı, etrafa parıltılar saçan polys-ter oltasını boşuna sallayıp dururken yan gözle arkadaşına bakıyor ve böyle bir tesadüfe bir türlü ihtimal veremiyordu. Fakat adam üçüncü balığı yakaladığında, merakını yeneme-yerek ayağa kalktı ve ona doğru yanaşarak:

- Bu kadar kötü bir oltayla nasıl avlandığınızı anlayamadım, dedi. Bu işin sırrını söyler misiniz?

 Genç adam, tuttuğu balıkları yeterli bulmuştu. Oltasını yavaş yavaş toplarken:

- Bu işin sırrı, balık tutmam için Allah’a dua eden yavrularımda' efendim, diye cevap verdi. İki gündür ekmekten başka birşey yiyemediler de.