“Şu Boğaz Harbi nedir? Var mı ki dünyada eşi?
En kesif orduların yükleniyor dördü beşi…”
Bu şiirdeki o Boğaz Harbi’ni nasıl bilirdiniz…? Bir masal olarak mı…? Bir mitolojik efsane belki de… Belki de uydurma bir hikâyeden başka bir şey değildi Boğaz Harbi…

“Ölüm indirmede gökler, ölü püskürtme de yer,
O ne müthiş tipidir ya Rab, savrulur Enkaaz-ı Beşer…”
Belki bu şiirdeki yazılar bir deli saçmasıydı… İnsan bile bile ölüme gider miydi…? Tatlı canını nasıl bırakabilirdi insan…? Belki de bir soykırımdı bu… Ama durun bir dakika yok, yok bu soykırım olamazdı çünkü bazı -kendilerince- büyük devletler suçlarının farkındaydılar… Çünkü ölümü kusturan onlardı… Pardon kahramanlık hikâyelerini yazanlar mı demeliydim yoksa…?

Aslına bakarsanız belki o harpte bulunan bizden olanların, şimdiki gibi sofradaki çatal, bıçağın yerleriyle ilgili yada bir yemekte yapılan servisin kurallarından haberleri yoktu… Zaten bunun ne gereği vardı ki…? Onlar bazen bir kuru soğanla karınlarını doyurup buna da şükür diyerek olmayanlarla da paylaşmak üzere yetiştirilmişlerdi… Siz o insanları nasıl bilirdiniz? Hor…? Hakir…? Medeniyetten anlamayan eski, geri kafalı insanlar topluluğu…?
Belki de bundan anlamıyor olabilirler ama eve gelen bir Tanrı misafirini nasıl ağırlayacaklarını daha iyi bilirler… Buna sınırsız sayıda örnek vermemiz mümkün… Ama sırası değil, belki başka bir yazıda… Peki Boğaz Harbi’nin yaşandığı yerleri nasıl bilirdiniz…? Yalnızca gezi yapılıp aslında Şehitlikleri görme niyetiyle -?- bir destanın yattığı yerde o anı hissetmek için gidilecek bir yerler olarak mı…? “Şehitliklere gittin mi?” diye soran birine “Evet, muhteşem yerler… Gitmek ve görmek lazım…” tarzında cevap vermek için gidilecek bir yer olarak mı…? Aslında herkese anlattın oraya gidip Şehitlerin o anını yaşamaya çalıştın sonra da gelip eş, dost ve akrabalarınla paylaştın… Hâlbuki yalnızca kandil ve bayramlarda bile dua etmeyi akıl etmezken, sırf dostlar alışverişte görsün diyerek ellerini O’na yönelttiğinin herkes farkına varmışken bir tek sen bihaberdin…

Neden mi bu kadar isyanım…? Neden mi bu kadar karamsar oluşum…? Çünkü geçmişe altın harflerle değil, tarihe kanla yazılan insanlık tarihinin ev sahibi Çanakkale’den, koca bir tarihi silmek istiyorlar… Suç ateşten gömlek kimse giymeye cesaret edemiyor… Bir zamanlar 7 cihanın efendilerine ufacık bir boğaz, zindan olmuştu; şimdi ise bir benzer olay yaşanmakta… Tarih; unutulmaz, silinmez ve tarihi gerçekler hiçbir zaman saklanamaz… Tarih; tekrar etmez yalnızca benzerlik gösterir…

Bu vatan üstünde hiçbir kişi; ırkı, cinsi, dini, dili ayırt edilmeksizin kardeş kabul edilir. Ancak bu vatanın değişmez, değiştirilemez kuralları vardır ki bunlardan biri her ne koşulda olursa olsun her kim olursa olsun vatan hainleri affedilemez, affedilmesiz mevzu bahis dahi olunamaz…

Az önce de demiştim, tarih; tekrar etmez yalnızca benzerlik gösterir dolayısıyla Çanakkale topyekûn cihan efendilerine zindan olduysa, Doğu da; hainlere mezar olur…

Nail Asarkaya