Unutmak her zaman kötü değildir. Gerektiğinde “unutma”, ruhsal denge için şart görünür.
Hayatımızın bazı dönemlerinde, yaşadığımız bazı olaylar, bir türlü kabullenemediklerimiz ve bizi sürekli rahatsız eden deneyimleri unutmak, elimizde olmadan gerçekleşir.

Mutlu bir evlilik isteniyorsa, hatırlandığında ya da hatırlatıldığında hoş olmayan duygu ve tepkilere neden olacak şeylerin gündeme getirilmemesi gerekir.
Bu bağlamda unutulması gereken bazı şeyleri, aynen Lokman Hekim’in dediği gibi, şöylece sıralayalım;


I. Size yapılan kötülükleri hemen unutmak

İnsanlar, kendilerine yapıldığını düşündükleri kötülükler karşısında öfkelenir, kızar ve hissettikleri negatif duygularını dışa vururlar. Ancak, kim, içinde hangi tür duygular hissediyorsa, o yönde bir ruh hali yaşar. İçimizi dolduran sıcak duygular mutluluk getirirken, olumsuz duygular da, önce o duyguları içinde yaşatanı mutsuz eder.Duygular, dışarıdan içimize şırınga edilemez. Bunlar bizim içimizde oluşur. Bu sebeple gönlümüzde daha çok hangi duygulara yer veriyorsak, o duyguların gölgesinde yaşayacağız demektir.


Sevgi, merhamet, bağışlama, yardımlaşma, paylaşma duyguları ile birlikte mutlu olunacakken, içimizi yakıp kavuran kin, nefret, haset, kıskançlık gibi duygulara kendimizi kaptırmak, mutsuzluğu davet etmektir.


Başkaları hakkında, elimizden geldiği kadar olumlu duygularımızı abartmalı, kabartmalı. Olumsuz duyguları ise, öncelikle kendimizi perişan edeceği için azaltmaya çalışmalıyız.


Bunun için de, iki yoldan biri unutmak, diğeri bağışlamaktır.


Sadece “bağışlama” ve “unutma” ile kendimizi olumsuz duyguların kıskacından kurtarmayı başarabiliriz.


Unutma ve bağışlama ile gelişecek ılımlı tavırlarımız, onlar için değil, kendinizi kurtarmak için gerekli.


Aksi halde, her kim olursa olsunlar, insanlara karşı içimizde yer edecek olumsuz duyguların ilk zararı bize gelir.


Lokman Hekim’in dediği gibi; “size yapıldığını düşündüğünüz kötülükleri hemen unutun!”


İşte bu, bizi mutluluğa götürecek en emin yoldur!


2. Başkalarına yaptığınız iyilikleri hemen unutun

İnsanları öfkelendiren ve negatif duyguları kabartan önemli bir husus da, insanların birine yaptıkları iyilik karşılığında iyilik görme arzularıdır.


Çoğu kimse, eğer bir iyilik yapmış ise, en azından bunun bilinmesini ve kendisine minnet duyulmasını arzu ediyor. Beklediği müteşekkir tavırları göremeyişinin yanında, bir de ters tavırlarla karşılaşılması ise pişmanlık ve öfke uyandırıyor.


Pişmanlığın arkasından gelen öfke, kızgınlık, nefret ve hınç, sonuçta kişinin kendisini mutsuz etmeye başlar.


Birinin bize kötülük yapması elimizde değil, ama, bizim birine iyilik yapıp yapmamak elimizdedir. Ama, iyiliklerin karşılık bulmaması ya da ters davranışlar görme olasılığı iyilik yapmaya mani olmamalı.


Bu sebeple, unutmayı sağlamak için, iyilik yaptığımız kişinin ters bir davranışta bulunmasını beklemeye gerek yok!


Öncelikle iyiliği yapmanın amacını iyi belirlemek gerek. “İyilik” yapmak “vermek”tir, yani fedakarlıktır. Böyle bir davranış, yüce bir amaç için olmalıdır.


“İyiliği”, iyilik yaptığınız kişi için değil de, en yüce amaç olan “Yaratıcının hoşnutluğu” için yapmanız halinde, karşılık insanlardan değil, Yaratandan beklenir.


İnsanlar unutabilir, insanlar nankör olabilir. Ama Yaratıcı.! O asla unutmaz! Kendisinden beklenen karşılığı da kat kat verir.


Bunun için iyilik yaptıktan sonra, zaman kaybetmeden, hemen unutmak en iyisidir.


Yine Lokman Hekim’in dediği gibi; “yaptığınız iyilikleri hemen unutun!”