Hepimize evlilik “bir adam ya da kadın gelsin beni mutlu etsin” beklentisi olarak öğretildi. Dolayısıyla, evliler ya da evlenecekler sadece mutlu edilmeyi bekliyorlar. Mutlu edilmeyi beklemek, bir lokantada birlikte yemek yiyen herkesin hesabı başkasının ödemesini beklemesi gibidir. “Hesabı ben öderim…” diyen biri yoksa, hesap ortada kalır. Oysa, evlilik “ben bir adamı/kadını mutlu edebilirim” olgunluğuna eriştikten sonraki iştir. Yani mutlu evlilik, mutlu etmeyi üzerimize aldığımız evliliktir.

şiddetle katılıyorum zaten evliliğin en zor zamanı ilk 50 yılıymış )

Aynen öyle ...

Teşekkürler