Mumps Virusun Özellikleri

Paramyxovirus grubunun bir üyesi olan Mumps virusunun diğer Paramyxoviruslara benzediği ve tek sarmallı 50 S çökme sabitesine sahip parental bir genom içerdiği, 1971 yılında East ve Kingsbury tarafından açıklanmıştır. (29)

Bernard ve Northorp (80),RNA ya bağımlı bir RNA polimeraz enziminin varlığını bulmuşlardır.

Mumps virusu,stoplazmada sentez edilen fakat hücre yüzeyinde montajı yapılan bir virustur. (17) Negatif yüklü tek sarmallı RNA ya sahip bir nukleokapsidi bulunan virus, 150-200 nmçapındadır (2,77,94,104). Nukleokapsidi etere duyarlı bir zarfla çerçevelenmiştir. Zarfta bir matrix proteini ve iki yüzey glikoproteini bulunur. Bunlardan biri hemaglutinin-nöraminidaz ve diğeri füzyon faktörü özelliği gösterir. (2,7,30,79,102)

Monoklonal antikorların kullanımı ile de, glukoproteinlerin iki biyolojik aktivitesi gösterilmiştir. (79,95)Mumps virusun proteinleri New Castle virusukine benzemektedir.Hemaglutinin nöraminidaz (HN) ve hücreleri eriten hemodializ (F) glukoproteinlerinin yanında fosfo(P),nukleokapsit (NP),büyük protein (L) ve membran proteinleri (M) bulunur.(7,93,102) Mumps virusunun flamentöz formları bulunmaz. Viral (V) ve solubl (S) antijenler. Mumps virusunun kompleman birleşmesi antijenleridir. Santifigürasyonla virus partikülünden kolayca ayırt edilebileb S antijeni infekte hücrelerde fazla miktarda bulunur. (30,46,52,77),Virusun dış zarfındaki Viral (V) antijeni, virusun hemaglutinasyon özelliği ile ilgilidir. S antijenine karşı oluşan antikorlar V antijenine karşı oluşan antikorlardan daha çabuk meydana gelir, fakat daha çabuk kaybolur.

Son yıllarda Mumps virusunun yapısal polipeptitleri ile ilgili çalışmalar gerçekleştirilebilmiş ve sodyum dodesil sulfat poliakrilamid jel elektroforezi ile yapısal proteinleri saptanmıştır. (53,72,80,93)

Mumps virusunun Jo Ann suşunda, 6 Majör polipeptit bulunmuş ve bu polipeptitlerin Sendai ve New Castle virusları ile benzer özellik gösterdiği belirlenmiştir. (118) Simian Virus 5 (SV5) New Castle ve Sendai virusu ile analog olması yanında Mump viriyonunda iki farklı glikoprotein identifiye edilmiştir.

Huppertz ve arkadaşları (80),Mumps virusun Enders suşında 7 tane majör polipeptit bulmuşlardır.

Mumps virusundaki iki glikoproteinin yapısı,Bedat ve rott tarafından agar jel de kromatografik yöntemle tanımlanmıştır. (79) Hemaglütinin ve nöaminidaz aktivitesi taşıyan büyük glikoproteinin mol ağırlığı 75x 103 daltondur. Bu özellikleri taşımayan küçük glikoproteinin mol ağırlığı ise 61 x 10 3 daltondur. Küçük glikopreteinin biyolojik aktivitesi 1976 ya kadar gösterilmemiştir. Jensik ve Silver 1976’da Örvell 1978’de Mumpsın küçük glikoproteinin hücrelerin füzyon ve hemodializinde rol oynadığını saptamışlardır. (53,79) Büyük glikopreteinine karşı oluşan antikor hemaglutinin,nörominidiaz aktivitesini ve virus infektivitesini, küçük proyeinine karşı oluşan antikorların ise hemodializi inhibe ettiği gözlenmiştir. (79,80) Glikoproteinlerin ayrıştırılması ve saflaştırılması için 0.02 M NaHCO 3 buffer, PH 10’da 2 M KCl varlığında dializ edilir. Daha sonra %2 Triton x 100 içinde DEAE Bio-Gel kolonda purifiye edilir. Pürifiye büyük proteinler hemaglitunasyon önlenim ve nötralizasyon testinde antijen olarak kullanılır. (79)

Mumps virusu civciv, insan,kobay gibi değişik canlılara ait ertrositleri aglutine etme özelliğine sahiptir. Hemaglütinasyon serumda veya kültür sıvısında bulunan inhibitörlere oldukça duyarlıdır. Bu da solbl mukoproteinlere karşı, zayıf nöraminidaz aktivitesine bağlıdır. İnfekte hücrelerin yüzeyinde bulunan hemaglutinin, doku kültüründe hemadsorbsiyon ile de ortaya çıkarılabilir. (82,77) Mumps virusu duyarlı eritrositleri 37o de hemoliz eder. Ancak viral hemaglutinasyon,hemadsorbsiyon ve hemolizin,viriyonun yüzey antijenlerine karşı karşı oluşan antikorlar ile kalsiyum tarafından inhibe edildiği belirlenmiştir. (77)

Mumps virusun infektivitesi virusun 56o de 20 dakika ısıtılması,eter,UR irridasyonu,% 0,1 formalinle işleme alınması ve protein içermeyen besiyerinde 4 saatten fazla tutulması ile kaybolur. (77,101) Kompleman birleşmesi antijenleri ile hemaglütinasyon aktivitesi,ısıya dayanıklıdır. Kompleman birleşmesi antijenleri 65 o C ye , hemaglütinasyon aktivitesi 80 o C ye 30 dakika dayanıklıdır. Virus 4 o C de 1-2 gün, -20o C de birkaç hafta,-500 C ve - 700 C de birkaç ay canlı kalmaktadır.Solusyonlara %o,5 jelatin veya % 2 serum ilavesi, ya da yağı alınmıi sütte muhafaza edilmesi ile virusun dayanıklılığı arttırılabilmektedir. Liyofilize aşı virusu 1 yıl,sulandırıldıktan sonra –40 0 C de ise 8 saat canlı kalabilmektedir.(2)

Kabakulak hastalığı, maymunlarda meydana getirilebilir ve klinik görünümü insanınkine çok benzer. Bu hayvanlarda, virusun stenon kanalına ya da doğrudan doğruya beze enjekte edilmesiyle parotit meydana getirilebilir. Şişmiş olan bez, virus deri duyarlılığı antijeni için iyi bir depo teşkil eder. Floresan antikor tekniği ile virusun,asiner hücrenin stoplazmasına yerleşmiş olduğu gösterilebilir.