Geçmişi bıraktım, geleceğe bakıyorum
Sabit ve kararlı...
Dökülmüş tavandaki her çizgiden
Uzun uzun yollara gidiyorum.
Gözlerim ufuklarda kaybolmuş
Saatlerce ranzamda uzanıyorum...

Ne fazla, ne eksik iki metrekareden
Hücrem
Dar mı geniş mi anlamıyorum.
Gezsem de iki adım, yatsam da
Ben burada kalıyorum.

Ne geçmişin muhasebesi, ne haldeki zulüm
Ben ümit dolu geleceği düşünüyorum...
Benim ülküm madde mi ki!
Taş, demir ve duvarlarla çevriliyorum;
Zulmün en koyu karanlığında
Maverada yaşıyorum...

Bakıyor bir sonsuzluğa gözlerim
Karanlığı yırtarcasına
Ümitlerim yol yol açılıyor
Birleşiyor bir mercekte;
Ufkumdaki sevgiliyi resm ediyor
Kalbimdeki şekil ve renkleriyle
Benimle bütünleşiyor...

Sensiz her karanlık,
Aydınlık sensin.
Seninle görüyorum her şeyi
Senden ayrı düşünemiyorum...

Ümidim, hayalim, sevgili ülküm
Sen bensin, ben senim,
Seni varlığım sayıyorum.
Seni sevmek suç olsa da
Aşkımı dünyaya haykırıyorum...
 
Muhsin Yazıcıoğlu