Minik fare, duvardaki çatlaktan mutfağa bakarken, çiftçi ve eşinin paket açtıklarını görür. Ambalajı yırtarlar ki, kapan... Telaşla bahçeye fırlar, ilk gördüğü tavuğa “evde kapan var” der. Tavuk omuz silker, bana ne birader der, seni kümese alırsam başıma iş alırım. Fare panikle ağıla koşar, koyuna yalvarır, evde kapan var... Koyun, kusura bakma senin problemin der, el âlemin derdiyle huzurumuzu kaçıramayız. Son çare ahıra dalar fare, çırpınır adeta, evde kapan var... İnek bön bön bakar, çevirir kafasını öte tarafa, duymamak için yalağa yürür.

Farecik yapayalnızdır. Kurda kuşa yem olmamak için mecburen evin yolunu tutar, yüreği ağzında, parmak uçlarına basa basa duvardaki çatlağa sığınır, gün döner, gece zifiri, çıtankkk, ölüm sessizliği... Peşinden çığlık. Yanlışlıkla bastılar galiba diye düşünürken, bi de ne görsün, mutfağa süzülen yılan kuyruğu kaptırmış iyi mi, üstelik, kör karanlıkta yatağından fırlayıp uyku sersemi kapana uzanan çiftçiyi sokuvermiş elinden can havliyle.

Çiftçi yaygarayı basınca, eşi uyanmış, apar topar doktora... Sarıp sarmalatıp eve dönmüşler ama, ateş fırlamış 40 dereceye... E hastaya çorba. Tavuk suyu. Kadın bıçağı kapıp kümese.

Ertesi gün, konu komşu duymuş, gelmişler geçmiş olsuna, ikram ister, kadın bıçağı kapıp doooğru ağıla, pilav üstü tandır... Maalesef, ateş 40, 42 derken, çiftçi sizlere ömür... Bütün köy doluşmuş cenaze evine, taziyeye, ikramın büyüğü ister haliyle, büyükbaş da sizlere ömür.

Kadın çocuklarına taşınmış.
Ocak sönmüş, ev harabe.
Kümes-ağıl mezbele, ahır çökmüş.

Diyeceksiniz ki:
Farenin akıbeti n'oolmuş?

“Arkadaş, iş işten geçtikten sonra benim akıbetimi merak etmeniz de, enteresan yani” demiş