Gece laciverte akıyor..o avucuna yıldız koyduğun meleğin ağlıyor. artık yıldızımız yok bizim sende yoksun bende yokum. keşke kendimiz için yaşayabilseydik heran. onlar alsalardı dünyalarını başlarına çalsalardı keşke biz olabilseydik gitseydik sonrasında yok yok. bu kadarını istemeye hakkım yok ne sana kızıyorum ne de o ele avuca sığmayan bana.benim isyanım kendime bir an yaşıyorum sandım ve çok oldu avuçlarına bırakalı özgürlüğümü affet sevdim. sevdim sevdim sevdim işte. şimdi yenik düştüm boylu boyuna çaresiz kaldım beni tek bıraktın olmadı daha fazla dayanamadı bu yürek sen ve ben kavramlarına. biz oldum ben tek başıma şimdi keşke gel diyebilsem.yok yok hakkım yok bu kadarına.. sevgilim tapınağım tek düşüm ölümsüzlüğüm herşeyim. ne kadar dayanır bilmiyorum ufacık yüreğim sensizliğe ki yaşamak sensizlikte yaşıyorsam bilki bu batası uzak şehirde senin nefesini buluyor senin nefesini öpüyor senin nefesini içime çekiyor olmamdır.

Biliyorum artık yıldızımız yok bizim , hani içinde biz olan yıldızımız , meleğin ağlıyor meleğin üşüyor, meleğin utanıyor ki avuçlarından düşürürken yıldızımızı kimin düşünü gerçekleştirdi bilmiyorum ama ben artık kayan yıldızlarda dilek tutmuyorum...