Bir mahpus var içinde prangalara vurulmuş
İç dünyandaki denizin, en derininde!
Kısılmış köşesine, dört büklüm yatıyor..
Sesini boğmuşsun çıkmıyor gırtlağından
İmdat diye bağırınca avazı çıktığınca ilk defa!
Kör etmişsin gözlerini, kızgın mil çekmişsin,
Görmüyor, arzu ettiği duygu ve hislerini ilk defa!

Bir mahpus var içinde kalın zincirlere vurulmuş
İçindeki kainatın kuytusunda, kara deliğinde!
Bükülmüş olduğu yere, kıvrılmış yatıyor..
Duymuyor, işitmiyor artık, sağır etmişsin,
Duymak istediğini işitmek isteyince ilk defa!
Topal etmişsin, kırmışsın bacaklarını birer birer
Yıllarca beklediği orgazma yürüdüğünde ilk defa
Bir mahpus var içinde sakladığın, göstermediğin,
Yüzyirmi dört bin erkek eli değmişte olsa sana
Ama asla hiç birinin ulaşamadığı, dokunumadığı,
Bir mahpus var içinde güneş görmemiş, su içmemiş
Bakireliğin kuru çölüne mahkum, ömür boyu çıkmamaya
Çıkıpta sevmemeye, sevişip yaşamamaya, yaşamına
Doymamaya!
Bir mahpus var senin içinde saklı, en güzelden daha
güzel...!
Onun adı sen kadınım, onun adı sen dişim, onun adı
benim dişi kadınım aslında!