Göz değmemiş yüreğime, söz;
Dilim hiç küfür söylememiş
Hiç ağlamamış gözlerim
Saf, kendi halinde, bir hayat benimkisi
Daha doğrusu kendi halinde bir hayattı
Sen gelene kadar
Önce güneş gibi doğdun yamacıma
Sonra bir kabus gibi çöktün üstüme
Beni mi buldun be kızım koskoca dünyada
Bir ben mi vardım oynaya bileceğin
Her şeyimden vazgeçmiştim senin için
Tüm sade yaşantımdan
Hayallerimden ve umutlarımdan
Geceleri sayıklar oldum adını
Süzülen yaşlarımı bir bardakta topladım
Damla, damla;
Sırf sen yoksun diye hançeri sapladım kalbime
Hiç acımadı, hiç ağrımadı;
Buğday öğütmüyor artık,
Seninle günahları paylaştığımız değirmen
Tarlalarda ekinde vermiyor zaten
Mum kokmuyor akşam yemeklerim
Daha bir hırçın oldum sensiz
Ama yinede sensizim
Yanlış anlama, bu isyan, bu haykırış, bu burukluk
Sana değil, aslında kendime
Lanet ettiğim adamlığıma
Göz göre göre bir yaz aşkı gibi
Konduğun kalbime ağlayışım

çok güzel şiir.

güzel