Lacivert farkli bir ton mavisinde göklerin
Geceye avuç açan karartilar üstünde
En hazin şiiridir yildizsiz gecelerin
...
Güneşlerin ardinda bazan kara pelerin
Semalardan bir damla su gibi düştügünde
Zaman ötesi bir renk altinda gölgelerin
Bazan şen ve şakraktir bazan derin hüzünde
Zaman zaman lacivert bütün fezadan derin
Ve bir bulut sevdayla bulutu öptügünde
Lacivert daha sicak lacivert daha serin

Lacivert farkli bir ton mavisinde denizin
Sonsuz ufuklar gibi sonu hedefler gider
Ulaşilmayan ufka yönelen sesinizin
Ulaştigi bir anda ütopyaya bir seher
Sahilde birakirken izini gölgenizin
Ruhunuzu başka bir düş alemine çeker

Sesidir sessizlikte soluklanan yelkenin
Lacivertte tükenir büsbütün zaman mekan
Kanadinda şevk olur gerilen bir martinin
Uçar iken bir gece sevdasina durmadan
Kayiklarindan yoksun metruk kayikhanenin
Üzerinden geçerken kuvvet verir sulardan
En hazin aşiklari doguran meyhanenin
Yanindan süzülürken hoş eder sevdalardan
...
Lacivert kaybederken feryadini martinin
Apayri bir haz sunar apayri duygulardan
Izleri kulak burkan çigligin teranenin
Izine iz sürene rihtimda kuytulardan
...
Lacivert efsunuyla kendini gösterirken
Haz duyan her gönülde binlerce dünya erir
Mavilikler sevdali kalpleri estirirken
Her yürekte bir şair yeni bir ruh belirir
Mavera kapisini usulca aralarken
Sunulur aşiklara maviden bir tas iksir
Gecenin bu seyrinde kainat lacivertken
Lacivert duygularla daha lacivertleşir