VII. - IX. Yüzyıllar arasında Kuzey Afrika’nın Berberî halkı, Dört Halife ve Emevi Halifeleri Dönemlerinde yapılan fetihlerle İslâmlaşmış, Arap dil ve kültürünü benimsemişlerdi. Zaman içinde, yaptıkları mimarlık eserlerinde, Arap mimarlık üslûbuna daha değişik karakterler ekleyerek kendilerini kabul ettirdiler. Fetihlerden sonra atanan valilerin yerine geçen yerel liderler, bağımsızlıklarını ilan ederek Kuzey Afrika Emirliklerini kurdular. Emirler, Fas’tan başlayarak Cezayir ve Tunus’a kadar olan bölgeye hâkim oldular. Abbasi Halifeleri döneminde (750-1258) ve sonrasında, kendi bölgelerinde hüküm süren bu ‘Emir’ler, Bağdat’taki halifeye dinen bağlılık gösteren ve Endülüs Emevileri (756-1492) ile sıkı ilişkiler sürdüren bağımsız politikalar izlediler.