Kuss bin sâide konuşuyor

--------------------------------------------------------------------------------




Kuss bin sâide konuşuyor


Kuss bin sâide konuşuyor

Resûl-i Ekrem’in (asm) peygamber olarak geleceğini, o daha gelmeden, önceden bildirmiş olanlardan birisi de İyâd kabîlesinin büyüklerinden olan Kuss ibn-i Sâide’dir ki, uzun yıllar yaşamış ve pek güzel konuşmakla tanınmış bir kişidir.
Artık çok yaşlı olduğu günlerde Ukaz Panayırı’nda bir kızıl deve üzerinde ve o bölgenin ileri gelenleri de orada olduğu halde bir hutbe okumuştu. Onun bu sözleri edîbler arasında epey söylenegelmiş ve dillerde destan olmuş ki; günümüze kadar gelen hutbe şöyledir:
“İnsanlar!.. Geliniz, dinleyiniz, belleyiniz, ibret alınız: Yaşayan ölür, ölen fenâ bulur. Olacak neyse olur. Yağmur yağar, otlar biter, çocuklar doğar, annelerinin ve babalarının yerlerini alır. Derken hepsi ölür gider; hâdiselerin ardı arkası kesilmez; hepsi birbirini kovalar. Kulak tutunuz, dikkat kesiliniz:
Gökte haber, yerde ibret alınacak şeyler var. Yeryüzü bir büyük dîvân; gökyüzü bir yüksek tavan. Yıldızlar yürür, denizler durur. Gelen kalmaz; giden gelmez. Acaba vardıkları yerden hoşnud olup da mı kalmadalar; yoksa orada kalıp uykuya mı dalıveriyorlar? Yemin ederim, yemin ederim, Allah katında bir din vardır ki, şimdi içinde bulunduğumuz dinden daha sevgilidir. Ve Allah’ın gelecek bir peygamberi vardır ki, gelmesi pek yakındır; hatta gölgesi başımızın üstüne geldi bile...
İnsanlar!
Hani ya babalar, dedeler, atalar!.. Nerede soy sop!.. Hani o süslü saraylar ve mermer binalar yükselten Âd ve Semûd kavimleri?!.. Hani ya dünya varlığıyla gururlanıp da kavmine “Ben sizin en büyük ilâhınız değil miyim?” diyen Firavun ile Nemrut!..Onlar ki zenginlikçe, kuvvet ve kudretçe sizden çok daha üstün idiler. Ne oldular?.. Kara toprak onları değirmeninde öğüttü, toz edip savurdu. Kemikleri bile çürüyüp dağıldı; evleri yıkılıp ıssız kaldı, yurtlarını şimdi âvâre köpekler şenlendiriyor. Sakın onlar gibi gaflete düşmeyin; onların yolundan gitmeyin..

İnsanlar!..
Her şey fânîdir; bâkî olan ancak Allah’dır, ki o birdir, ortağı ve benzeri yoktur. İbâdet edilecek ancak odur. Evvel geçip gidenlerde ibret alınacak çok şeyler var. Ölüm bir ırmaktır; girecek yerleri çok ama çıkacak yeri yoktur.
Büyük küçük hep göçüp gidiyor, giden geri gelmiyor. Kesinlikle biliyorum ki herkese olan size de, bana da olacaktır.”
Kuss bin Sâide insanlar ortasında apaçık söylerken belki, kendisi de bilmiyordu ki Âlemlerin Efendisi (asm) orada idi ve yüksekçe bir kayalıktan kendisini dinliyordu. Gerçekten de gölgesi o topluluğun üzerine düşüyordu. Arası çok geçmedi ki Cenâb-ı Hakk ona peygamberlik görevini verdi. Ama Kuss daha önce öldüğünden, gelip de görüşemedi, dizinin dibine çökemedi.
Bir gün Peygamberimiz (asm) “Onun Ukaz Panayırı’nda, deve üzerinde “Yaşayan ölür, ölen fenâ bulur, olacak olur” diyerek hutbe okuduğu hatırımdan çıkmaz. Bir hayli sözler daha söylemişti. Sanmam ki hepsi hatırlarda kalmış olsun” buyurdular. Hazret-i Ebû Bekir “Ey Allah’ın Resûlü, o gün ben de orada idim. Onun söylediği sözleri unutmadım. Arzu ederseniz okuyayım” diyerek, yukarıdaki hutbeyi başından sonuna kadar okudu.
“Resûl-ü Ekrem (asm) da bunun üzerine: “Allah ona mağfiret etsin. Öyle umuyorum ki Cenâb-ı Hakk kıyâmet günü onu tek başına ayrıca bir ümmet olarak haşreyleye” buyurdular.