Kürelerin müziği ya da kürelerin armonisi, kökeni Pisagor’a dayanan, evrenin armoni gösteren sayılarla düzenlendiği fikri üzerine kurulu bir varsayımdır. Bu varsayım ya da önermeye göre, müzikal oranlara göre dizilmiş gezegenler arasındaki uzaklılar müzikal aralıklara tekabül etmektedir. Notalara paralel olarak sayıların da belirli bir düzene bağlı olduğunu savunan Pisagor’un bu varsayımında dokuz kozmik siferin, hareketleriyle, algılayamadığımız, uyumlu bir ses oluşturduğu öne sürülür. Pisagorcu öğreti mensupları kendi aralarında matematikçiler (« hesap edenler ») ve akuzmatikçiler (« dinleyenler ») olarak ikiye ayrılırlardı.

Eski metinlerde, siferler ya da kürelerle ilgili üç armoni biçiminin varlığı ileri sürülmüştür; bunlardan biri Plinius, biri Çiçero, biri de Platon tarafından ifade edilmiştir.