kuranın şefaati


Ebû Hüreyre Hazretlerinin, Kuran okuyanların kazanacağı mânevî derecelerle ilgili olarak Peygamber Efendimizden rivayet ettiği şu hadîsi şerîf, mümin gönüllerin heyecanla tutuşmasına vesile olacak güzelliktedir: Kıyamet gününde Kuran-ı Kerîm gelecek ve Allah Teâlâya: Yâ Rabbî! Kuran okuyan kimseyi şeref süsüyle süsle! diyecek; bunun üzerine Kuran okuyan kimse şerefle süslenecek.

Yine Kuran-ı Kerîm: Allahım! Ona şeref elbisesi giydir! diyecek; hemen o zâta elbiselerin en değerlisi giydirilecek. Sonra Kuran: Rabbim! Ona şeref tacı giydir! diye niyâz edecek; o kimseye şeref tacı giydirilecek. Sonunda Kuran-ı Kerîm: Yâ Rabbî! O kulundan razı ve hoşnut ol! Senin hoşnutluğundan üstün bir şey yoktur. diyerek Kuran okuyan kimseyi mânevî mertebelerin en yükseğine ulaştıracak (Tirmizî, Fezâilül-Kuran 18; Dârimî, Fezâilül-Kuran 1). Yüce Kitabımızın, kendisini okuyanlara kazandırdığı güzelliklerin haddi hesabı yoktur. Mahşerde, güneşin tepeye dikildiği, herkesin kan ter içinde çırpındığı o dehşetli saatlerde, Kuranın, kendisini okuyan ve buyruklarına göre yaşayan kimselere sağlayacağı büyük imkândan söz eden Efendimiz (sas) şöyle buyuruyor: Kıyamet gününde, Kuran-ı Kerîm ile Onun buyruklarını tutup yasaklarından kaçan müminler ortaya getirilecekler. Kuranın önünde en uzun iki sûresi, Bakara ile Âl-i İmrân bulunacak. O sırada bu iki sûre, iki bulut gibi görünecek veya aralarında bir nur bulunan iki siyah gölgeliği andıracaklar, yahut bu iki sûre, kıyamet gününde sahiplerini savunmak üzere saf bağlayıp kanat germiş iki kuş sürüsü gibi gelecekler. (Müslim, Müsâfirîn 253; Tirmizî, Fezâilül-Kuran 5). Herkesin bir kurtarıcı beklediği mahşerin o dayanılmaz vakitlerinde Kuran-ı Kerîmin bir şefaatçi olarak ortaya çıkması ve kendisini okuyup ona göre yaşayanların elinden tutması, Allahım, ne güzel bir imkândır.

Kuran öğrenmeyi geciktirmeyin!

Soru: Önce, hayatımı düzelteyim, sonra Kuran-ı Kerimi öğrenirim diyorum. Bu doğru bir düşünce mi?

Kuran öğrenmeme yönündeki bu tarz mazeretleri nefis ve şeytan fısıldıyor. Halbuki yaşantımız ayrı, Kuran-ı Kerim öğrenmek ayrı bir şeydir. Belki çevremiz bunu yadırgayacaktır; ama önemli olan çevremiz değil bizim Allahla (cc) olan irtibatımızdır. Yarına çıkacak garantimiz var mı?