Külkédisinin Kahramanına

Hiç hayallerinin peşinden koşarken ,sana yakalayacaksın dedikleri gökkuşağının altından geçme çabasına tutunup;vazifesizce hiç durmadan sızıntı halinde akan kanamanın acısını bile hissetmeden kafanı kaldırıp göğe, gökkuşağını görmek için baktığında aslında renklerin herbirinin yalan olduğunu anladın mı?...Ben öyleydim...
Önce hikayemin başına dönmeli...

İlkin kendi içimde birikip birikip hani o ellerimle bastırıp da durduramadığım sevgi havuzu olan gönlünün havuzuna boşaldım. İçinde her renk vardı. Binlerce balık ve ışıltı saklıydı havuzunun içinde.Kim ne derse desin en sıcak renkleri içindeydi..Dıştaki görüntüsünün tam aksine sıcacık ve rengarenkti içerisi. Bir samurai heybetiyle karşımda ,o savaşçı kimliğiyle dikilen karakter vardı ;tüm ince detaylarıyla saklanmış halde bir yerlerde... Konuşmama gerek kalmaksızın anlatabiliyordum kendimi. Belki de bu dünyadaki en asil çılgınlıktı herşeyden çok onun gülüşünü seviyor olmak...Birilerine anlatamazdım ,paylaşamazdım içime sığmayan bu sevgiyi...Kimse anlamazdı.Kimse gerçeğini anlamazdı.. ?Siz hiç birine hayran olmadınız mı? Saygıyla sevginizin bir insan için seviştiğine tanık olmadınız mı?? diye haykırsam da anlatamazdım gerçekte neyin nasl olduğunu.O bir sırdı... O benimdi.Beni benimle paylaşanımdı ve o vardı. Ve bunu bir tek ben biliyordum... Ve belki de o!!!

O sevgi dolu havuzda dolaştım dolaştım ve dolaştım hiç durmadan...Gördüm en ince ve güzel çizgilerini kalbinin.. Her kelimesinde saklı anlamları bulunan farklı bir insanla dolmaktı yaşadığım her saniye ve her kelime. Bir yerlerde içime sığmayan bir çoşku vardı.Kimi zaman yanlış anlaşılmamak pahasına bastırıp, kimi zaman da umarsızca mantığımı göz ardı ettiğim... Öyle özeldi ki okunan her kelimesi yazıların. 24 senemde katamadıklarım katılıyordu canıma sanki. Özel birşeyler vardı içinde...Belki de annem, kimbilir belki de annem göndermisti beni bu havuza.Kendi yapmak istediklerini yapabilecek diye... Bunu asla bilemeyeceğim...

Tüketmemeliydi bu sevgiyi.Öyle ya bunca yıl bunca sevgiler öyle çabuk tükenmişti ki.Ama bu onlar gibi değildi,karıştırılamayacak kadar farklı bir anlamda buluyordu kendini bu sevgi. Hani şu insanların anlayamayacağı ve bir çoğunun da yaşayıp da anlatamayacağı türden olan.

Zaman sürekli geçti ve ben sürekli dolandım bu havuzda,huzurla ve tebessümlerimi kuyruklu yıldızların kuyruğuna takarak... Salınıyordum öylece,tüm keyfimle..Belki bitemeyecek kadar uzun bu anlatılanlar...Bitmemesi istenecek kadar da çok. Bir ben anlarım ve belki bir de o...

Hikayenin sonu mu? Noldu biliyor musun? Havuz taşmadı...Sadece çoğaldı !